“Kan Charlie nu ook niet meer lachen mama?”

Speciaal voor Vaderdag is Charlie nog even bij ons gebleven. Maar toen ik rond 23:00 zijn medicijnen ging geven terwijl hij lag te slapen voelde ik aan alles dat het niet goed met hem ging.

Ik besloot Charlie naast mij in bed te leggen, 🥰 gewoon, voor de zekerheid.

Ik sliep niet, ik probeerde het voor hem zo fijn mogelijk te maken. Kriebelde op zijn hoofdje en gaf kusjes op zijn niet-meer-zo-bolle wangetjes.

Om 04:00 werd het stil naast me. Veel te stil. 💔 En ik wist meteen. Hij is er niet meer.

Charlie heeft zijn rust gevonden. En wij hebben hem tot het allerlaatste moment al onze liefde gegeven. 💫🤍

Vredig ingeslapen, naast mij, zijn laatste adem uitgeblazen. Zoals we hadden gehoopt maar nooit hadden willen hoeven wensen voor ons kindje. ✨

Het gaf mij een onrustig gevoel, en toch was ik de rust zelve.

Ik aaide hem nog talloze keren over zijn koppie, gaf hem nog 1000 kusjes…

Om 05:15 werd Connor wakker, die lag ook bij ons. Hij begon te lachen. Alsof hij mij ook aan het lachen wilde maken. 🙃

We hadden zo goed voorbereid kunnen zijn op dit moment, omdat het al boven ons hoofd hing vanaf dat we uit het ziekenhuis kwamen en Charlie een “Niet-Reanimatie-Beleid” meekreeg.

😑 Maar dat waren we niet.

We overleggen snel wat we tegen Colin zullen zeggen en bepalen na zijn reactie of hij wel of niet naar school zal gaan (het is maandag).

We vertellen Colin dat Charlie dood is. 🖤 Het klinkt zo hard, maar er is ons verteld dat we vooral heel duidelijk en eerlijk moeten zijn.

“Charlie is vannacht dood gegaan. 💫 Hij was heel ziek hè?”

“En hij kon niet meer beter gemaakt worden. Charlie zijn lijfje was stuk. Aan de binnenkant.”

Hij kijkt een beetje verward en vraagt: “Mag ik kijken?” Natuurlijk mag dat. Ik heb Charlie om 06:00 voorzichtig terug in zijn eigen bedje gelegd dus we lopen samen naar zijn kamer.

💙 Colin begint tegen Charlie te praten. “Goedemorgen Charlie!”

“Ik ga zo naar school Charlie, dan ben ik even weg, en daarna kom ik weer terug…vind je dat goed?”

“Mama, kan Charlie nu dan ook niet meer lachen?”

Nee lieverd… Charlie kan ook niet meer lachen… 💔

Wordt vervolgd.