'In zes weken tijd ben ik mijn vader verloren'

Het is alweer eventjes geleden dat ik mij laatste blog heb geschreven..

Joris is inmiddels alweer 14maanden en begint echt een grote, wijze en eigenzinnige jongen te worden.
Heerlijk dat ventje, zeker als je hem ook wekelijks stappen ziet maken. Dat doet je goed als ouders zijnde..

Wel zijn we het jaar echt slecht begonnen.
We kwamen in een nachtmerrie terecht, in 6 weken tijd ben ik mijn vader verloren.
Begin Januari kreeg hij te horen dat hij ziek was.
Hij had kanker! Na de bezoeken aan het ziekenhuis bleek uit de scans dat hij vanaf zijn hals tot aan zijn kruis vol zat met kanker, vrij kort daarna kregen we het bericht dat hij voor chemotherapie niet in aanmerking kwam omdat hij conditioneel dit niet aan zou kunnen. Wel was er bestraling mogelijk, dit heeft hij een keer mogen ondergaan. Waar hij zich daarna erg goed is gaan voelen, helaas was dat maar van korte duur.
Wat is hij in een korte tijd snel afgetakeld. Van een energievolle man naar een zieke futloze man.
Ik zag hem achteruit gaan.
Bed in de huiskamer, po-stoel ernaast..
Steeds hogere dosering van medicatie.

29 januari de laatste verjaardag, van Joris dat hij 1 jaar werd. Wat ben ik blij dat hij dit heeft mogen meemaken.

Op 6 februari nog met de wensambulance naar de chalet geweest van hem en mijn moeder dit was nog zijn wens om daar naartoe te kunnen.

Dat was zijn laatste uitstapje..

Één nacht voor papa mogen zorgen zodat m'n moeder ook haar rust kon pakken.

Op 12 februari is hij aan de pomp aangesloten waarbij hij morfine en midazolam toegediend kreeg. Voor hem gaf het rust en mocht hij gaan slapen.
Hij kwam de dag goed door, en waren we ons steeds meer ervan bewust dat het einde in zicht was.
Die laatste nacht is mijn broer bij mijn ouders geweest om er te zijn.
Op 13 februari om 5:31uur kreeg ik telefoon, of ik richting papa wilde komen omdat zijn hartslag en ademhaling zwakker werd.
Daar kwam ik binnen, ik heb nog afscheid kunnen nemen van papa.. Hij was er nog..
Wel aan zijn laatste stukje bezig, totdat hij om 8.18uur zijn laatste adem uitblies..

Hij is maar 63jaar mogen worden.

Hij is nu daar, samen met Nora*.
Papa heeft belooft om op haar te letten.

'Had ik ergens kunnen zien of merken dat papa zo ziek was?..'
'Heb ik iets over het hoofd gezien?'
Hij was zo sterk, maar was zichzelf er echt niet van bewust zo ziek te zijn.

Het is zo stil zonder jou!🩵