11 jaar geleden
Hoe verwerk je het verlies van een kind?
Hoe verwerk je het verlies van een kind? Eigenlijk is dat niet zo gemakkelijk uit te leggen..
Hoe verwerk je het verlies van een kind? Eigenlijk is dat niet zo gemakkelijk uit te leggen, omdat iedereen op zijn eigen manier omgaat met verlies en verdriet.
Alle manieren zijn juist
De één praat heel erg graag over het kindje, terwijl de ander zich bijvoorbeeld op zijn werk stort om er maar niet aan te hoeven denken. De één pakt na een paar maanden de draad van het leven weer op, terwijl de ander na een paar jaar nog steeds stuk van verdriet is. Hoe dan ook, alle manieren zijn juist, ieder op zijn eigen manier, waar je je zelf het best bij voelt. Helaas krijg je vaak al na een paar maanden opmerkingen uit je omgeving.
Opmerkingen
Goedbedoeld misschien, maar soms erg pijnlijk: “loop je nu nog te treuren? Het is al zo lang geleden” of “kom op! Het leven gaat door!” Je kan alleen maar hopen dat zulke mensen het zelf niet mee hoeven maken. Maar wat als jij er graag over wilt praten, maar je partner niet? Je respecteert de manier waarop je partner er mee om gaat, maar jij wilt het ook graag op jouw manier doen, wat dan? Via internet kun je in contact komen met lotgenoten.
Lotenoten
VOOK is een website om lotgenoten persoonlijk te ontmoeten. Ze organiseren ontmoetingsdagen door het hele land. Ook heeft deze vereniging een hulplijn, daarmee kun je telefonisch contact zoeken met een lotgenoot. Ook fijn van deze vereniging is, dat ze ook voor de oudere kinderen binnen het gezin dingen organiseren. Zij kunnen in contact komen met andere jongeren die ook een broer of zus hebben verloren. Voor deze jongeren is er ook nog een andere website, namelijk Achter de Regenboog.
Dan heb je ook nog een stichting die met een mailinglist werkt. www.lieve-engeltjes.nl. Hierbij heb je vooral mailcontact met lotgenoten. Je wordt dan ingedeeld bij een groep die precies hetzelfde heeft meegemaakt als jij. Als je bijvoorbeeld een kind hebt verloren door een ongeluk, word je zeker niet geplaatst bij mensen die in de zwangerschap hun kind verloren zijn.
Het maakt niet uit op welke manier jij dit grote verlies verwerkt, en het maakt ook niet uit hoe lang je erover doet. Neem de tijd, er komt heus een dag dat je weer kan lachen, en weer de leuke kant van het leven ziet, maar gun jezelf de tijd om het een plaats te geven. Het verliezen van een kind is onnatuurlijk, pijnlijk en het zal je je hele leven bij blijven, maar het krijgt een heel speciale plek in je hart.
Note van de redactie: Wat als het misgaat aan het einde van de zwangerschap? Lees meer!
mozi
de tekst van twinkel he ik doorgestuurd naar iemand die ik ken. Zij heeft het zo vreselijk zwaar met het overlijden van haar zoontje en dat is zo moeilijk om te zien. Msschien helpt het haar.
Wielke
Ik ben nog zwanger, was van een tweeling maar heb helaas een kindje daarvan verloren. Nu krijg ik vaak de opmerking "Ben maar blij want je hebt er toch nog een." Natuurlijk ben ik daar ook heel blij mee en ik weet dat mensen het vast goed bedoelen omdat ze niet goed weten wat ze moeten zeggen, maar toch geeft het mij het gevoel alsof het verlies van een kindje er niet toe doet als je nog maar een ander kindje hebt. Ik weet gelukkig niet hoe het is om een al geboren kindje te verliezen, maar vindt dat Twinkel dit heel mooi heeft omschreven. Ik herken er ook iets in van alle angsten toen we te horen kregen dat ons eerste kindje wellicht een hersentumor had. De angst van het kwijtraken, ook dat veranderd voorgoed iets in je, al hadden wij het geluk dat deze nachtmerrie niet uitkwam.
Anoniem
@Twinkel Bedankt voor je reactie. Je verwoordt precies wat ik voel/denk. Het verlies van onze Jezza snijdt nog steeds door de ziel. Sterkte.
Twinkels
Het verlies van je kindje, tijdens de zwangerschap of daarna, op jonge leeftijd of als hij ouder is, het snijd door je ziel. En hoe moeilijk ook, vaak weten mensen totaal niet wat ze kunnen zeggen of doen. Ze willen je niet kwetsen met hun woorden maar het doet juist zo'n pijn als ze helemaal niets zeggen, als ze doen alsof er niets is gebeurd. Schroom niet om duidelijk te maken wat jij nodig hebt van je omgeving. Hoe stom het ook is, jij als ouder van een overleden kindje moet hierin toch vaak de sterkste zijn. De volgende tekst kan helpen om aan je omgeving te laten weten hoe het voor je is: Wij zouden willen dat ons kind niet overleden was. Wij zouden willen dat we hem/haar terughadden. Wij zouden willen, dat je niet zo bang zou zijn om de naam van ons kind uit te spreken. Ons kind is belangrijk voor ons. Het is belangrijk voor ons om te horen dat hij/zij voor jou ook belangrijk is. We zouden willen dat hij/zij ook bij jullie op de verjaardagskalender is bijgeschreven. Als wij huilen of emotioneel worden als je over hem/haar spreekt, dan zouden we willen dat je weet dat het niet is omdat jij ons pijn hebt gedaan. Het overlijden en het moeten missen van ons kind is de oorzaak van onze tranen. Jij hebt over ons kind gesproken en daardoor heb je ons de kans gegeven ons verdriet te delen. Dank je wel! Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn, dus zouden we willen dat je ons niet uit de weg gaat, we hebben je nu meer dan ooit nodig. We hebben best wel eens afleiding nodig en willen graag horen hoe het met jou is; maar we willen ook graag dat jij weet hoe het met ons is. Het zou kunnen, dat we verdrietig zijn en misschien gaan huilen, maar wij zouden willen dat je ons over ons kind laat praten. Het is elke dag ons favoriete onderwerp. We weten dat je veel aan ons denkt; wij weten dat het overlijden van ons kind je verdriet doet. Wij zouden willen dat je ons die dingen zou laten weten door op te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om onze schouder te slaan. Wij zouden willen dat je niet verwacht dat ons verdriet na 6 maanden of 1 of 5 jaar over is. De eerste maanden, dit eerste jaar is moeilijk voor ons maar wij zouden willen dat je kon begrijpen dat ons verdriet nooit over zal gaan. We zullen verdriet hebben over het overlijden van ons kind tot de dag dat we zelf zullen overlijden. Weet je niet hoe je met ons om moet gaan, zeg dat dan gewoon, dan kunnen we er over praten. Wij zouden willen, dat je niet van ons verwacht "er niet aan te denken" of om "gelukkig" te zijn. Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan, dus houd jezelf niet voor de gek. Als we zeggen "Het gaat goed", dan zouden we willen dat je begrijpt, dat we ons dan niet altijd daadwerkelijk goed voelen. Wij zouden willen, dat je weet dat alle reacties van verdriet die we hebben, erg normaal zijn. Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef ons alsjeblieft als we rustig en teruggetrokken zijn of prikkelbaar en humeurig. Wij zouden willen dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert. Toen ons kind overleed, stierf een deel van ons met hem/haar. Wij zijn niet meer dezelfde die we waren voor hij/zij stierf en we zullen ook nooit meer dezelfde worden. Wij zouden het zeer op prijs stellen dat je laat merken dat je aan zijn/haar geboorte/sterfdag denkt. Dat blijft voor ons een moeilijke maar speciale dag in ons leven! Wij zouden heel graag willen dat je ons zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: ons verlies en ons verdriet, onze stilte en onze tranen, onze leegte en onze pijn. Maar we hopen dagelijks, dat je het nooit zal begrijpen.