Hoe gaat het met je?
Die vraag is onmogelijk
Hoe gaat het met je? De vraag die zo ontzettend vaak gevraagd wordt maar waar ik geen goed antwoord op heb. Naar omstandigheden gaat het redelijk zeg ik dan maar..
Maar dat heeft voor ons een andere lading dan voor jou. Hoe ik me voel is vaak niet te omschrijven. Gewoonweg teveel emoties door elkaar heen. Natuurlijk hebben we leuke, gezellige en fijne momenten maar die hebben altijd een zwarte rand. Ook zijn er ook gewoon momenten die gewoon k*t zijn maar die gaan vaak wel gepaard met heel veel troost, respect en liefde voor elkaar.
Rouwen is niet zwart wit, verre van. Het loopt allemaal door elkaar heen en kan zomaar over 5 minuten anders voelen. Want dan is daar ineens die trigger.. Onvoorspelbaar!We leren om ermee te dealen, om af te vlakken naar de buitenwereld. We moeten wel want anders is het niet te doen. Voor ons niet maar ook voor de mensen om ons heen niet. Te lastig te benoemen en te omschrijven. Daarnaast wil ik er ook niet altijd maar diep op in gaan. Maar het is wel altijd fijn als mensen erna vragen, zijn naam weer genoemd wordt. Fijn dat je me laat weten dat je aan me denkt (en aan mijn Pimmie!), blijf dit alsjeblieft ook gewoon doen maar weet dat die hele simpele vraag geen echt antwoord heeft.
Gisteren was de ontzettend lieve meneer agent die mij het nieuws over Pim gebracht heeft, bij ons op de koffie. Heftig maar zo ontzettend fijn dat hij er was! Dankbaar voor de manier waarop hij dit nieuws gebracht heeft, voor het geboden stukje veiligheid in deze gruwelijke situatie. Daarnaast ook gewoon ook een hele toffe vent!Ik heb een oeverloos respect voor mensen zoals hij! Hij was er samen met collega agent uit Uden. De familie agent die aan ons is toegewezen na het verlies van onze Pim.
Deze lieve meneer verdient ook al een standbeeld in mijn tuin. Hij gaf ons duidelijke, eerlijke informatie en heeft al onze soms hele rare vragen met respect uitgezocht en beantwoord. Hij is een enorme steun en troost voor ons in deze barre tijden. Dankbaar dekt de lading niet als ik probeer te omschrijven wat dit voor ons betekent.Voor hun misschien gewoon hun dagelijkse werk, voor ons zo ontzettend bijzonder...
Bijzonder is ook het woord wat ik, naast "samen" zou kiezen om de afgelopen periode te omschrijven. Bijzondere gesprekken, bijzondere mensen die op ons pad komen, bijzondere situaties die ontstaan. Niet alles is zwart ook al is er wel die zwarte rand. Er zijn zoveel lichtpuntjes dat de inktzwarte duisternis steeds meer verlicht is en ook dat, maakt alles ook weer zo waardevol...Liefde tonen en voelen, luisteren naar elkaar en er toch iets van weten te maken... dat maakt het leven weer wat draagbaarder...
ps: deze foto is ook gemaakt door #danna_fotograaf Zij krijgt ook een standbeeld voor het ontzettende mooie album dat ze van Pim zijn uitvaart gemaakt heeft!