Het verhaal van onze moedige meid Lilya deel 1

Ik ben Emily mama van Lilya* en Y

Het jaar 2022 begon goed voor ons alles ging prima ik was in verwachting van Lilya's broertje Y en we waren op huizenjacht omwille van onze gezinsuitbereiding het jaar waarin Lilya naar school zou gaan maar bovendien ook vol trots grote zus zou worden.

Tot hier op 28 februari geheel onverwachts een domper in kwam te zitten. een dag dat in mijn hart gegrift staat.

Smorgens had ik marokkaanse pannenkoekjes voor Lilya gemaakt, daarna zette ik haar in badje en deed haar kleertjes aan. We moesten namelijk op bezichtiging en Lilya ging dan even naar mijn mama ( Nany)

Ze was daar graag want als wij gingen werken lette Nany op Lilya. 

De bezichtiging was goed en we waren onderweg om Lilya op te halen. Onderweg naar huis belt mijn mama dat Lilya heel bleek ziet en ze niet reageert wegdraait met d'r oogjes en probeert over te geven. Ze vraagt of ze recent gevallen is. Ik raak meteen in paniek en zeg dat er niets speciaals is gebeurd en ze meteen de ambulance op moet bellen. Mijn mama heeft er nog trauma's van 💔 gelukkig waren we niet zo ver van haar thuis en stonden we er 5seconde later binnen ik zag meteen dat het niet goed was mijn man pakte Lilya voorzichtig op en probeerde reactie te krijgen maar ze bleef wegdraaien met haar ogen en braakte steeds zonder dat er iets uit kwam. Ondertussen kreeg ik telefoon van het immobilien kantoor met goed nieuws. Maar ik kon natuurlijk niet blij zijn ik wilde dat mijn dochter geholpen werd. Ondertussen kwamen ook de ambulanciers aan en de mug. Ze legde Lilya op de zetel en namen haar parameters, ze had 39graden koorts en kreeg stuipen. Op het eerste zicht dachten de ambulanciers aan koortsstuipen. We werden direct naar het ziekenhuis gebracht. Het duurde een tijdje voor Lilya weer bijkwam eens terug bij bewustzijn was ze heel moe en suf. De ambulancier kwam nog even langs met een mooie knuffel die ze kreeg en even later mochten we naar de kamer. We werden heel vriendelijk ontvangen en ik gaf Lilya haar bekertje met drinken. Even later spuugde ze alles uit en zag ik dat ze weer zelden reageerde. Ik belde en vrijwel direct stond er een verpleegkundige in de kamer. Ik zei haar dat ze de dokter moest bellen want dat ze weer een aanval ging krijgen ze bijna niet reageerde of temiste heel laat reageerde. De dokter werdt gebeld en in tussentijd krijgt Lilya een haar volgende aanval. Ze krijgt medicijnen en de  dokter belt of er een plek is voor Lilya naar de MRI te brengen. Samen met de verpleegkundige en een arts gingen we direct naar de scan. Ik moest wachten in de wachtzaal omdat ik in verwachting was. En ook al mag je niet het ergste denken als je daar in het wachtzaaltje zit denk je direct het ergste. Ik dacht maar steeds als ze maar geen tumor heeft of kanker of iets anders.. 

Gelukkig kwam daar al snel het verlossende nieuws op de MRI was niets te zien. Lilya deed ook geen stuipen meer en sliep heel veel ik dacht dat is ok want epilepsie is heel vermoeiend. De volgende ochtend stond er een EEG gepland. Maar ook tijdens de EEG sliep Lilya gewoon door. Op de EEG zagen ze nog epileptische golven in d'r hersentjes wat een grotere aanval zou kunnen aanwakkeren dus starte we met Keppra voor de mensen die het niet kennen een medicijn voor de epilepsie. Er stond nog een MRI gepland over een maand. Alles ging weer beter. Ze kreeg van mij een grote minnie mouse ballon omdat ze zo flink was geweest.We mochten naar huis ik gaf Lilya haar medicijnen op vaste uren want dat was heel belangrijk. Tot twee weken nadien. 

Wordt vervolgd