2 maanden geleden
Het verhaal van mijn miskraam in 2018
Wat begon als een droom eindige een grote nachtmerrie
Januarie 2018 stopte ik met de pil, vlak daarna had ik mijn menstruatie en daarna bleef die weg, dit ging door tot aan juli/augustus 2018, met lood in mijn schoenen ging ik naar de huisarts en die kwam al snel terug met een positieve zwangerschapstest! Ik wist het niet, voelde ook niks. Hij vroeg wanneer mijn laatste menstruatie was en dit was in februari dus ik moest snel naar de verloskundige voor een echo om te kijken hoelang ik al zwanger was.
Ik bleek gelukkig zes a zeven weken zwanger te zijn en het hartje klopte mooi op de echo, zielsgelukkig ging ik naar huis en samen met mijn toe destijds partner gingen we het vieren.
Toen kreeg ik wat bloed verlies, dat hoort erbij toch ?
Al snel kwam de angst om de hoek krijgen van wat als het niet goed gaat ? Dit probeerde ik weer weg te wuiven en te genieten van het idee dat ik moeder zou worden. Zaterdag avond kreeg ik wat roze bloed verlies en meteen in paniek belde ik de verloskundige op. Die vertelde mij dat het geen kwaad kon en zolang het niet meer werd ik niet bang moest zijn. Die zondag ochtend mocht ik voor een echo komen en ons kleintje was gegroeid ( inmiddels 8 weken ) en bewoog op de echo en had een mooi kloppend hartje, super blij ging ik weer naar huis!
Mijn ex en ik gingen op een kleine vakantie naar Duitsland. Genieten kon ik niet, ik was zo bang voor een miskraam.
Opnieuw bloedverlies
Opnieuw verloor ik roze bloed verlies. Volledig in paniek probeerde ik ergens in Duitsland terecht te kunnen voor een echo, uit eindelijk kwam ik in een ouderwetse vrouwenkliniek terecht na dat ik overleg had gehad met mijn verloskundige in Nederland, hier mocht mijn ex zelfs niet mee naar binnen en moest ik alleen de onderzoeken ondergaan.
Het moment dat ze het echo apparaat in bracht ( inwendig ) kwam na één minuut de woorden: Im sorry, i dont see a heartbeat. Ik voelde de grond onder mij verdwijnen en verslagen zat ik daar. Mijn ex mocht binnen komen die had nog niet door wat er aan de hand was, in tranen hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer naar nederland gegaan.
Ik wilde nog graag een echo in nederland
Aangekomen in Nederland belde ik mijn eigen verloskundige en vroeg om nog een echo, in Duitsland was het een heel oud apparaat en ergens hoopte ik dat ze het niet goed had. De dag daarna mocht ik voor een echo komen en helaas had ze toch gelijk het hartje van onze kleine guppie was toch echt gestopt. Verslagen stuurde ze ons door naar het ziekenhuis en kon ik daar de zaterdag al terecht. Opnieuw een echo en daarop was al te zien dat mijn lichaam al begonnen was met de miskraam, dit had ik zelf nog niet gemerkt.
Met pillen heb ik de miskraam op gewekt, dit ging ook niet vanzelf.
Word vervolgd
