Het verdriet van een miskraam

Minutenlang hebben we nog naar het scherm gestaard, maar ik moest echt accepteren dat het opnieuw mis was gegaan. Omdat mijn man aan het werk was, waren we aan het videobellen en kreeg hij het nieuws op deze manier te horen. We hingen op zodat hij direct naar huis kon komen.

Tja, en dan het ongeloof op het moment dat je weer op de stoel zit. Ik heb vragen gesteld, maar weet niet meer wat de antwoorden waren. Ik kon alleen nog maar huilen. Op dat moment verlang je terug naar 15 minuten eerder, toen ik nog grond onder mijn voeten had en niet wist wat er komen ging. Nu wilde ik alleen nog maar verdwijnen. 

Maar dan moet je op een gegeven moment opstaan, om de verloskundige te verlaten. Bij ons moet je dan eerst langs de apotheek en wachten bij de schuifdeur tot de 2e schuifdeur dicht is en de 1e schuifdeur open kan gaan. De verloskundige kwam me nog achterna en duwde de echo foto's in mijn handen.

Vervolgens ging de schuifdeur open en moest ik weer wachten op de 2e deur. Met man en macht probeerde ik mijn verdriet in te houden, zodat niemand mijn kant op keek. Het moment dat de schuifdeur open ging stormde ik naar buiten. Ik pakte mijn telefoon om mijn moeder te bellen die op dat moment op vakantie in Spanje was. Zodra ze opnam kwam al het verdriet in één keer naar buiten en kon ik alleen maar huilen en was totaal onverstaanbaar, maar ze wist gelijk wat er aan de hand was. Het is gek hoe het lichaam werkt, want op dat moment zakte ik letterlijk door mijn benen tegen een muur aan. Mijn moeder probeerde mij te kalmeren en riep dat ik moest blijven ademen.

Op dat moment voelde ik een arm op mijn schouder en zat er een vrouw naast mij gehurkt met een beker water. Het was de dame van de apotheek die ik had gekruist bij de schuifdeuren. Ze had mij horen snikken en is vervolgens achter me aan gekomen om te zien om alles wel goed ging. Ze stelde voor om terug te gaan naar de apotheek zodat ik daar kon kalmeren en wilde mij niet zo laten gaan. Maar ik wilde zo snel mogelijk naar huis. Ik heb het water opgedronken, gewacht totdat ik mijn ademhaling weer onder controle had, de mevrouw van de apotheek bedankt en ben naar mijn auto gelopen om vervolgens naar huis te rijden.