Het mooiste sterretje

Ik weet het nog zo goed, de dag dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Dol gelukkig waren we en wat keken we ontzettend uit naar jou! De weken/maanden er naar leek alles super voorspoedig te lopen. De nipt test was goed , en de 13 weken echo echo was ook keurig. Je was iets aan de kleine kant maar aangezien je mama zelf ook niet groot is zagen ze hier geen problemen. Dol gelukkig ging ik hierna dan ook weer naar huis en begon iedereen langzaam mooie spulletjes en kleertjes voor je te kopen. Vanaf 17 weken voelde ik je eerste schopje, zo bijzonder! Zelfs papa kon dit na 18 weken al voelen. We wisten inmiddels dat we ondanks dat iedereen dacht dat we een jongetje zouden krijgen we toch een meisje zouden krijgen! Zo keken we nog meer en meer naar jou uit en leek je het zo goed te doen! Een saaie zwangerschap werd het met 17 weken genoemd als het zo aan bleef houden. Je was dagelijks ontzettend actief en mama kon je dan ook meerdere keren per dag voelen trappen , heerlijk was dat! Bij 18,5 week gingen mama en papa samen naar de 20 weken echo, we keken er vooral ontzettend naar uit om je weer te zien en maakten ons totaal geen zorgen, want je deed het al die tijd zo goed ‘dus wat kon er nou mis gaan?’ .. Je was lekker druk aan het bewegen waardoor de verloskundige moeite had om alles in beeld te krijgen maar al veel dingen zagen er keurig uit. Omdat je teveel bewoog mocht ik even een rondje gaan huppelen om winkels en dan weer terug komen. Hierna begon de roze wolk langzaam de verdwijnen.. je hart bleek een forse afwijking te hebben en ook de kleine hersenen sloten niet goed gaan, daarnaast was je aan de kleine kant en leek je kinnetje in groei veelte ver achter te lopen. De grond zakte onder onze voeten vandaan en het gesprek met de verloskundige bevestigde dat het er niet goed uit zag en we zo snel mogelijk werden doorgestuurd. Toen we de deur uitliepen braken we beide in duizend stukjes en voelde het zo ongeloofwaardig.. want je beweeg zoveel en alles leek zo goed te gaan? .. 2 dagen later konden we in het ziekenhuis terecht, daar zagen ze wel wat maar in mindere mate. Maar voor de zekerheid toch door naar Nijmegen waar ze uitgebreider onderzoek gaan doen. Toch weer een beetje hoop dat het misschien toch mee viel.. Hier konden we ook na 2 dagen weer terecht, spannend en vol goede moed reden we hierheen. Er werd nogmaals weer een echo gemaakt en helaas zagen ze hier nog meer dan dat ze al gezien hadden.. en raden ze aan om een vruchtwaterpunctie te doen om te kijken of alle afwijking met elkaar in verbindingen stonden door een syndromen. Wij twijfelde geen moment en wilden er alles aan doen om hopelijk alsnog positief nieuws te krijgen. Zo gezegd, zo gedaan kon ik meteen de vruchtwaterpunctie laten uitvoeren. Hierna mochten we weer naar huis en moesten we 2 weken wachten op de uitslag. 2 verschrikkelijke lange en zenuwslopende weken met toch nog een sprankeltje hoop want ik voelde je elke dag en er leek zoveel leven in je te zitten dus het kon toch niet zo erg zijn? .. Helaas kwam er uit de vruchtwaterpunctie dat je een chromosoom mozaïek 22 afwijking had wat alle afwijking verklaarden. Ook wisten ze vrijwel zeker dat er daarbij ook nog het dandy walker syndroom zat. Het gesprek de volgende dag in het ziekenhuis bevestigde dat dit een kindje zou worden met ontzettend veel beperkingen en veel pijn, mocht het kindje het al wel halen. Onze wereld stortte in en we wilden je niks meer dan een gezond en gelukkig leven geven wat er niet in ging zitten.. daardoor hebben we het moeilijke besluit moeten nemen om je te laten gaan.. een week later op dinsdag 8 november was het zo ver en zou ik worden ingeleid met 22,5 week zwangerschap. De weeen opzetters zette vrijwel gelijk door en om 19.35 werd je geborenen, onze prachtige Fay! Wat was je mooi en volmaakt. We hebben je nog 2 dagen op je mooie kamertje huis gehad zodat iedereen afscheid van je kon nemen & wij nog even van je konden genieten ookal was je niet meer helemaal hier. Na 2 dagen hebben we een prachtige uitvaart met crematie gehad en heb je ondertussen een heel mooi plekje voor altijd bij ons in huis! Vergeten doen we nooit, en sinds dat jij bij ons heen bent gegaan is er een sterretje wat altijd het meeste schijnt & ik weet zeker dat jij dit bent lieve Fay, op een hele mooie plek zonder pijn!