4 maanden geleden
Het leven is als de wind
Een boek voor kinderen zo jong als die van mij over de dood.
Wat een goed boek. Een boek om onze kinderen (4 en 3 jaar) uit te leggen wat er met opa is gebeurd. Een boek dat een makkelijke vergelijking legt tussen de wind en het leven/ de dood.
In de afgelopen weken ben ik minder actief geweest met bloggen. Dit had een reden, namelijk het overlijden van mijn vader. Ondanks dat mijn vader een langere tijd ziek is geweest, zijn de laatste weken heel snel gegaan. De dag dat hij euthanasie heeft aangevraagd hebben de kinderen afscheid genomen van opa.
Kanker. Lymphenklier kanker met uitzaaiingen in de hersenen. Een uiteindelijk fatale combinatie die ook pas laat is ontdekt, de hersentumoren dan. Hij is nog behandeld maar het heeft niet mogen baten.
De kids zijn naar de opvang gegaan en daar heb ik aan een van de favo juffen gevraagd of ze mogelijk een boekje heeft over de dood. Of überhaupt weet of er goede kinderboeken zijn die dit uitleggen. Want ik weer dat mijn jongens veel hebben aan boekjes, verhalen en het herhalen van de informatie. Aan het einde van de dag kwam ze het met boek; Het leven is als de wind.
Een mooi boek waarvan ik hoop dat niemand het ooit nodig heeft. Maar wat een hoop troost kan bieden als dat wel zo is. Opa ging dood en dat hebben wij in alle openheid met de kinderen besproken (daar kun je het mee eens zijn of niet, maar dit is wat werkt voor onze kinderen). Opa was ziek en zou niet meer beter worden, wat betekende dat hij dood zou gaan. En dat moment was gekomen.
Finn wilde graag opa nog in de kist zien, waarvan ik niet zeker was of ik dit wel wilde, of hoe mijn vader erbij zou liggen. Boos dat Finn was dat ik niet direct heb toegegeven dat hij mocht gaan. Maar gelukkig lag mijn vader er goed bij dat Finn mocht gaan kijken. Samen met papa is hij super stoer geweest en heeft hij ook oma geholpen tijdens de kijkavond door niet van haar zijde te wijken.
Toen wij zelf nog aanwezig zouden zijn bij het sluiten van de kist heeft uiteindelijk Naud ook opa nog kunnen zien in de kist. Ook hier hebben we het boek meegenomen want het zou ook voorgelezen worden tijdens de uitvaart. En terwijl we zaten te wachten vroeg Naud of ik het boek nog een keer voor wilde lezen. Net zoals al zeker 10x eerder die week. Hij kende het verhaal ondertussen zo goed dat hij het zelfs over nam. Want opa is nu een sterretje die altijd over ons waakt.