Het is (niet) oké

Pff.. wat heb ik vaak willen schrijven. Meerdere concepten staan klaar, om te publiceren of om verder te schrijven. Maar ik kan het gewoon weg niet. Maar voor nu, is het oké.

Een bepaalde periode breekt aan. Want… we zijn weer in verwachting. En jeetje wat is het rouwproces samen met een zwangerschap ontzettend zwaar. Maar we kunnen dit samen aan.

Trappel hier, trappel daar…

Kleintje, wat ben je beweeglijk, maar ook de situatie doordat de placenta gunstig ligt, maakt dat ik je beter voel dan bij de zwangerschap van Vieve.

En toch… Veel gedachtes, gevoelens. Nee, het geeft me en ons geen gerust gevoel jou goed te voelen.

Eerlijk gezegd, maakt het me stiekem trots en enorm angstig tegelijk. Wanneer ga ik je voor het laatst voelen? Zal er weer eerst een bloeding komen? Werken de hormonen die ik gebruik?

Zoveel vragen en onzekerheden. En begrijp me goed, elke zwangere heeft onzekerheden en weet niet waar en hoe het eindigt de zwangerschap. Maar met onze rugtas, die nog zo vers zit, is het wel extra uitdagend.

Want vers is het.

Zaterdag is het hét trimester voor deze zwangerschap waarin we Vieve zijn verloren. Een rare dag, want na die dag, weten we eigenlijk niet hoe een zwangerschap verder gaat voor ons. En hoezeer elke zwangerschap anders kan verlopen, is het toch gek te beseffen dat we voor ons zelf, toch een bepaalde grens behaald hebben.

Dan anderhalve week later hebben we DE 24 weken grens. Zullen we die behalen? Voor ons niet alleen de grens waarin medisch gezien er ingegrepen kan worden bij een vroeggeboorte, maar ook allerlei zakelijke dingen waar we alleen maar tegenaan liepen bij Vieve. Zoals dat er voor de 24 weken wordt gesproken over een foetus wat niet meer leeft en na de 24 weken hebben we het wettelijk gezien over een lijkje. Vreselijke details, maar zo hebben we enorm veel zaken al de eerste uren na Vieve haar geboorte en overlijden moeten horen en weten om zaken te regelen.

En dan.. 4 dagen na die 24 weken grens, is het jou dag. Jou jaardag. Een nieuwe term voor ons. Je geboorte en sterfdag. Dus als alles mooi verloopt, is het met geluk die datum bereiken voor dit kleine wondertje, maar in wreedheid hebben we die grens behaald op jou eerste jaardag die jij niet mocht bereiken.

Ik mis je Vieve. Papa mist je. We voelen je wel om ons heen.

Heftige weken die komen gaan, maar we zullen dit met lieve familie en vrienden door kunnen komen. En ook daarna zal het heftig blijven.
Openheid hierover is niet per definitie alles op tafel leggen, maar wel 2% jullie mee nemen in onze hoofden, harten en ziel. Wellicht, komt er begrip, bewustwording, een gevoel of gedachtes los. Dat is oké. Alles is oké maar alles is niet oké met ons en ook dat... is oké.

<3