Héél even was ik weer zwanger...

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, hebben we een geweldige vakantie op de Seychellen gehad.

Een beetje richting de laatste dagen dat we nog op de Seychellen waren, had ik al een voorgevoel. Een gevoel die moeders vast wel herkennen, het gevoel dat je eigenlijk al "weet" dat het raak is, dat je zwanger bent.

Ik had dat ook, gewoon een gevoel. Toen daar later nog wat andere verschijnselen (wel vrij licht) bijkwamen, waar ik bij de zwangerschappen van Jack, en ons engeltje Jaime ook al last van had wist ik eigenlijk al genoeg. Omdat mijn cyclus altijd al erg onregelmatig is geweest, weet ik nooit precies wanneer dus mijn ovulatie en menstruatie is. Ik moest nog een paar dagen wachten tot we weer in Nederland aan zouden komen. Op zaterdag, koningsdag in de avond landden we op Düsseldorf airport. Gelukkig was het de zondag daarop koopzondag. Ik ben toen naar het kruidvat gegaan, en heb verschillende zwangerschapstesten gekocht. Van Kruidvat merk, Clearblue, vroege en normale testen.

En zowaar kon ik me beheersen op tot de maandagochtend te wachten op een test te doen.

Toen ik de test deed, het was wel een early test, dacht ik even dat ie negatief zou blijven. Totdat er opeens toch een licht streepje verscheen (nog wel binnen de tijd).

Ik wist eigenlijk door mijn voorgevoel al wel dat het raak was, maar nu het dan ook echt bevestigd werd door de zwangerschapstest, voelde het voor mij toch als een shock, en vol ongeloof.

Toen ik de test aan mijn partner liet zien, was hij verrast, maar ook blij. Hij zei er ook bij, dat hij een goed gevoel hierbij had. Ik had dat niet, en voor mijn gevoel moest ik het nog gaan zien.

Ik zei ook dat ik sowieso de komdende dagen zou blijven testen, om te kijken of het streepje donkerder zou worden. Omdat ik al met een vroege test voor mijn NOD had getest. Ik hou van zekerheid, en voor mijn eigen gemoedsrust. Ik had er nog niet zoveel vertrouwen in.

Toen het rond 9u was, kon ik me niet meer beheersen. Ik moest bijna weg voor een afspraak, en deed nog even snel een test, ditmaal een normale van de Kruidvat. Hij leek negatief, maar als ik goed keek, zag ik toch nog een héél licht streepje (volgens mij noemen ze dat een tuurstreepje). Ik dacht, dat kan, ik ben een aantal dagen voor m'n NOD, en het is later op de dag, en het is geen vroege test dit keer.

Toen ik van m'n afspraak terugkwam, moest ik nog even naar de winkel omdat we gisteren met de boodschappen wat vergeten waren. En ik kon het niet laten om daar ook nog een pakje vroege tests te halen.

Thuisgekomen natuurlijk weer een test gedaan. Dit keer was ie helemaal negatief. Dat vond ik al heel vreemd, dit was namelijk ook een vroege test, dan wel midden op de dag. Een naar voorgevoel bekroop me al een beetje. Kon nog steeds voor mij wel verklaard worden, omdat het geen ochtendurine was waar ik mee testte.

De twee dagen erna heb ik me helemaal opgevreten door de stress en spanning en vervelend gevoel. Want welke test ik toen ook gebruikte, vroege of normale, ochtendurine of niet, ze bleven allemaal negatief.

Ondertussen besteedde ik veel tijd met googlen. Is niet altijd het beste idee, maar ik wilde hoe dan ook een verklaring vinden, waarom ik eerst een positieve test in handen had, en ze daarna ineens allemaal negatief waren.

Ik vond allerlei redenen, maar ze waren niet positief. Van überhaupt niet zwanger zijn geweest (vals-positief),, HCG van vorige bevalling, biochemische zwangerschap, tot zelfs buitenbaarmoederlijke zwangerschap aan toe. Ik heb mezelf er gek mee gemaakt. Want voelde ik daar nou een pijntje die je ook kunt hebben bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? En ondertussen bleef ik door testen, om toch een beetje hoop te houden dat er misschien toch nog een streepje zou vershijnen. Beiden waren niet verstandig om te doen, het stelde me niet gerust. Sterker nog, er kwam alleen maar meer angstgevoelens, stress, en verdriet door. Want zoals mijn onderbuikgevoel het wel vaker juist heeft, zei mijn onderbuikgevoel me nu dat het helemaal fout zat. En ik zou komende donderdag mijn tweede controle/vervolgafspraak met de gynaecoloog hebben vanwege de stilgeboorte van onze Jaime. Daar hield ik me dan maar aan vast, zei zou me vast kunnen vertellen wat het was.

De woensdagavond, vlak voor naar bed gaan, begon de bloeding te komen. Heel licht, dat nog wel. Toch bleef ik naast mijn angst toch nog een héél klein beetje hoop houden. Maar de volgende ochtend werd het alweer meer.

Toch met die vele angst en dat ene kleine beetje hoop nog een laatste keer testen, natuurlijk waren de teste weer hardstikke negatief.

En eindelijk was de afspraak daar. Het ging natuurlijk over de bevalling van ons engeltje Jaime, en de periode daarna.

Maar we hebben het ook hierover gehad. Dat er nog HCG in mijn lichaam zat vanwege de zwangerschap van Jaime was uitgesloten, na een tiental weken. Dus dit moest wel een nieuwe zwangerschap betekenen. En wat kon het betekenen dat de testen ineens negatief werden, nadat die eerst positef was, en ik nu een bloeding had?

De bloeding die ik nu doormaak is er dus niet zomaar eentje. Het is niet een gewone menstruatie en het begin van een nieuwe cyclus.

De eicel was daadwerkelijk bevrucht en had zich in mijn baarmoederslijmvlies ingenesteld. En toch lang genoeg om detecteerbaar HCG te produceren. Voor een korte tijd. Maar daarna is het snel, om welke reden dan ook afgestoten. Er was duidelijk iets mis mee.

Ik maak nu dus een zéér vroege miskraam door...

En ik ben, zo voelt het voor mij, wéér terug bij af...

Wat het doet met mij, lees je in de volgende blog!