Gesprek met een medium.

Wat een spanning had ik. Zal deze mevrouw niet stiekem al mijn verhalen gelezen hebben. Zal ze wel contact kunnen leggen met een kindje dat niet kan praten. En komt ze met dingen die niet heel erg 'bekend' zijn. Wij waren vandaag bij Vanessa Koomen. Zij zit in Heerhugowaard. Ik ben hier gekomen via een kennis. Dus ik ging er wel vanuit dat het goed zal zitten. Maar dat moet je toch echt zelf ervaren.

Naast dat wij eigenlijk ruim 3 kwartier te laat kwamen- omdat ik het verkeerde adres had ingesteld- stonden wij in Anne Paulowna en zat zij te wachten op ons in Heerhugowaard. Gelukkig had ze geen afspraken na ons dus konden wij nog snel naar haar toe rijden. Dus dat was echt heel erg veel mazzel voor ons.  We waren gelukkig nu binnen, even naar de wc en stress van ons lijf. Ze legde ons uit hoe zij te werk ging. Ik deel vooral wat stukken van wat er gezegd is. Want we hebben er anderhalf uur gezeten. Dus ik schrijf het een beetje korter op. En misschien niet eens alles.  En het gesprek ging helemaal heen en weer van alle personen door elkaar. Maar ik probeer alles bij elkaar te houden.

Hebben jullie mijn haren geknipt?! Dat is het eerst waar zij mee begon. En ja hoor ik zat natuurlijk alweer te huilen. Want ja, dat hebben wij gedaan vlak voordat zij haar kist in ging. Aan de achterkant bijna al haar haren een volle staart hebben we afgeknipt. Dit had ze bijna niet kunnen weten, want dit heb ik nergens opgeschreven. Ook vroeg ze of ik een mooie vlecht had gemaakt en ook dat klopte. Ik heb de dag na haar overlijden haar haren nog mooi gemaakt.  Vlechten kon nog niet maar wel met elastiekjes een mooie creatie ervan gemaakt wat oogde als een vlecht. Wat een mooi begin van dit gesprek. En ik heb al 3 gebruikte zakdoekjes..  Ook vroeg ze waarom ze iets in haar keel voelde. Dit was natuurlijk van de beademing, de tube in je keel. Maar ook had je sowieso altijd wel een beetje een schor stemmetje. Je hebt geen pijn gehad. En ben je heel snel 'over' gegaan naar deze nieuwe plek voor jou. Heel snel, het ene moment ben je nog hier en het andere moment was je daar. Maar het was echt pech. Want dit hadden we niet verwacht. Haar tijd was nog niet. Ze is niet weg gegaan bij ons met een reden, dit had gewoon niet zo moeten zijn. Ook krijgt ze op deze nieuwe plek met haar mooie ogen en vrolijkheid iedereen om haar heen en alles voor elkaar. Ze kunnen geen nee zeggen en windt iedereen om haar vinger. Zoals dat ze hier was, is ze daar ook het zonnetje in huis.

Papa ik houd echt heeeel veel van jou. En vergeef het jezelf. Wees niet zo streng voor jezelf. Ik houd echt onwijs veel van jou. Dit was zo fijn voor Bram (maar ook voor mij) om te horen. Hij heeft voor zijn gevoel te veel gemist door zijn werk/late werktijden. Hij heeft niet alle foto's die ik wel heb. Hij hoopte zo dat Senna wel wist dat hij ook veel van haar hield. Ook vroeg ze naar een verandering en ook dat is natuurlijk niet heel gek. Want Bram heeft sinds een maand nu een nieuwe baan. Zodat hij meer tijd heeft voor het gezin. Lieverd, wij zijn allemaal trots op jou. Maar wat is het toch fijn om te horen dat je het goed doet en Senna met jou mee leeft. 

Mama, je had gelijk. Je hebt het altijd gezegd. En je hebt voor mij gevochten tot je werd gehoord. Ook al was het te laat. Dat was niet jouw schuld! Nog elke keer kan ik er om huilen. Want heb ik echt gedaan wat ik kon? Had ik niet eerder langs de huisarts moeten gaan? Maar dat heb ik gedaan. Meerdere keren en ben door gegaan tot ik gehoord werd.  Het klopte ook dat ik haar dichtbij mij voel. Ze is heel veel bij mij in de buurt en hangt als een aapje om mijn nek. Ik heb haar gevoeld in het begin, maar ik heb het een beetje afgesloten, omdat ik er bang voor was omdat ik dacht dat het niet kon. Maar ik zit zo vol met liefde en dat moet ik nog meer gaan omarmen. Maar ook moet ik meer aan mezelf gaan denken. Meer rust nemen, niet altijd maar op pad willen zijn. En ook dit klopt. Ik ben graag weg. Maar soms ten nadelen van mij zelf. Ook moet ik meer hulp gaan vragen als het me teveel wordt. Want dat is niet gek, ik heb ook nog een baby in mijn buik. Mezelf meer tijd gunnen. Want dat verdien ik. Ook vroeg ze of ik wat met sterren had. En dat klopt want elke avond kijk ik even naar buiten om welterusten te zeggen. Niet te vergeten mijn tattoo op mijn vinger en mijn ketting (die natuurlijk wel zichtbaar is). 

Samara en Senna waren heeeel close. Dat voelde ze. Want er zit nog een lijntje tussen die twee. Ze is veel bij Samara en loopt met haar aan de hand mee naar school, dat vindt Senna wel leuk want nu mag ze daar blijven waar ze anders weer met mij mee weg had gemoeten. Het lijkt erop dat Samara wat meer afgeleid is en dat komt omdat Senna veel bij haar is. Het gebeurt ook vaak dat een broer of zus van een overleden kindje soms wat stapjes terug doet in de ontwikkeling. En dat zien wij heel erg in haar tekeningen. Waar ze eerst echt mooie kop-poters kon tekenen, zijn het nu alleen nog maar krasjes. En Samara voelt haar meer dan wij. En ze is nog altijd trots op haar zusje. En dat is andersom ook.

Wat voor mij belangrijk was om te weten is of ze niet alleen was. Dat leek mij het allerergste. Maar er was een hele lieve man bij haar. Een zacht iemand met weinig woorden. Dit bleek om de opa van Bram te gaan. Hij is bij haar. Ook was mijn eigen overgrootmoeder erbij. Iets meer op de achtergrond, maar heel trots op kleine Senna. Vol trots dat ze op haar mogen letten.  Het schijnt ook een beetje zo te zijn dat op de plek waar zij nu zijn ook echt een soort schooltjes zijn waar kinderen elkaar kunnen ontmoeten. Ze beschreef één van de kindjes waarvan wij de ouders kennen. Een jongetje dat wel iets ouder is dan Senna, maar hetzelfde heeft meegemaakt. Dit werd gelinkt aan een vriendin van mij. En dat klopt ook. Ze zijn samen en letten op elkaar. Zo fijn om te horen.

Ook gingen we de opa's en oma's langs. Senna vroeg hoe het met mijn moeder ging. Goed dat ze het vroeg. Want mijn moeder mist haar enorm! Wij allemaal natuurlijk, maar het lijkt soms of mijn moeder het er echt heel zwaar mee heeft. Senna zei dat oma geen gekke dingen moest gaan doen en dat ze pas mag komen, als het haar tijd is om te gaan. Senna is niet alleen en voelt zich fijn lieve oma!

Mijn opa werd ook genoemd. Of ik iemand had die een slechte gezondheid had. Mijn opa loopt al een jaar met klachten na het hebben van gordelroos en wordt hierdoor ook echt wel oud. Hij doet zich voor mij vaak beter voor om mij te beschermen en ook dat klopt. 

Mijn zusje Evi werd genoemd, want er was iets met haar! Iets belangrijks en dat klopte ook, naast dat Evi een bijzonder meisje is heeft zij laatst een operatie gehad aan haar rug (scoliose). Waar we ook om moesten lachen, is dat de moedervlek op Evi haar bil werd genoemd. Want dat moest even tussendoor gezegd worden. En dat klopt, want Evi heeft een grote moedervlek op haar bil. Maar dat had ze natuurlijk nooit kunnen weten. Evi huilt ook nooit om Senna, dat komt omdat voor Evi Senna niet weg is. Want ze voelt altijd haar aanwezigheid. Ik ben jaloers! Dus het verdriet wat wij hebben, heeft zij niet. Want in haar belevingswereld is Senna nog hier bij ons en voelt zij Senna nog om zich heen. 

De vader van Bram werd genoemd, opa Wim. Dat het een man is die het er liever niet veel over heeft. En niet zijn verdriet uit. 

Ook kwam de herinneringsboom voorbij. Het is een mooie plek en Senna is daar graag met ons. Zien jullie de vlinders papa en mama?!  Dat doe ik voor jullie. Ik ben ook bij jullie en lig heerlijk in het gras! Het is daar zo mooi rustig dat ze daar graag met ons is. Ze is blij met deze mooie plek! 

De babykamer kwam ook ter spraken. Ik vind het moeilijk om al haar spullen op te ruimen. Maar mama dit moet en is nodig voor een nieuwe start voor de nieuwe baby. Papa denkt er al goed aan en nu moet jij ook je er een beetje mee bezig houden. En misschien moet je het wel door iemand anders laten doen als je het niet fijn vindt. Dit klopt ook, want het wordt wel definitief als al haar spullen weg zijn. Maar we hebben ook al een ander mooi plekje in huis, ons Senna museum noemen wij het. Ze is blij met alle foto's die daar hangen en haar prachtige urn.

Ze vroeg of we wat met muziek hadden. En begon meteen over het nummer Visiting hours van Ed Sheeran. Dit nummer is echt een link voor mij. Dat ik die hoor op momenten, als ik haar nodig heb. En dit is meerdere keren zo geweest.

Ook werd er gevraagd wat voor auto wij hebben. Een grote auto zoals een Mitsubishi?  Zo bijzonder, want wij hebben een Dacia Duster. Maar mijn droomauto is de Mitsubishi Outlander. Deze auto zou ik graag willen. En ze vertelde dat Senna graag mee rijdt op de achterbank. 

Er is zoveel gesproken en alles door elkaar. Met alle emoties die er waren, is het best nog knap hoe ik dit zo heb kunnen opschrijven. Ik heb ook echt niet alles opgeschreven, want het gesprek heeft bijna anderhalf tot 2 uur geduurd. We waren blij met de tijd die we kregen. En van mij had het voor altijd door mogen gaan. Ze heeft bewezen dat ze aanwezig was en heeft ons weer wat kracht gegeven. Het gesprek is ook opgenomen. Misschien ga ik het van de week even luisteren en hoor ik dingen die ik door alle informatie en emoties alweer vergeten was. Maar wat ben ik blij met deze ervaring en over een tijd zal ik misschien nog wel een keer langsgaan bij haar. Want dit was een hele bijzondere dag. Bedankt Vanessa Koomen 🤎

Kun je ook lezen van Marissa: "Een nachtmerrie die werkelijkheid wordt".