Frustratie - deel 2

Na een eerste gesprek moest er ook een tweede gepland worden. Had er al niet veel zin in, omdat het vorige gesprek zo naar verliep, maar ik had ook weinig keus. Het moest maar even.

Er kwam een mail binnen met een afspraak. Helaas kon ik niet, omdat ik op dat moment geen auto had. Dit ook aangegeven, maar het was maar een slappe smoes en geen reden om de afspraak te verzetten.

Had gevraagd of er misschien een mogelijkheid was dat de bedrijfsarts naar de locatie zou komen waar ik werk, want dat kon ik op de fiets doen, maar dat was absoluut niet mogelijk. Er waren wel meer mensen die geen auto hadden en die regelden ook wat anders. Aangegeven dat ik dat had geprobeerd, maar dat dat gewoon niet ging lukken. Daar bovenop kwam er nog een mailtje langs dat ik verplicht was om mee te werken aan mijn re-integratie, aangezien ik degene was die verzuimd was om te werken. Oké, alsof ik er voor heb gekozen dat mijn zoontje zou overlijden en ik daardoor niet in staat ben om te werken. Waar is het medeleven gebleven als in:’ neem je tijd om te rouwen, werken komt wel weer, al duurt het een jaar’.

Nu pas ervaarde ik wat voor weinig medeleven er was vanuit een bedrijfsleven. Hoe bedrijven alleen eigenlijk aan zichzelf denken. Ik was degene die verzuimde, dus ik was verplicht mee te werken. Ik ben degene die verzuimd, dus ik moet flexibel zijn en maar oplossingen zoeken. Uiteindelijk contact gehad met een aardige vrouw die voor mij wel een nieuwe afspraak wilde maken en de situatie begreep.

Wel heb ik aangegeven dat ik de hele situatie omtrent de bedrijfsarts absoluut niet acceptabel vond. Mijn rouw en verdriet was meer dan genoeg om mee te dealen, zoiets kon ik er helemaal niet bij gebruiken. En het kwam zeker mijn mentale gezondheid niet ten goede.

Ineens kreeg ik 4 dagen voor de geplande afspraak een nieuwe uitnodiging. De afspraak was naar 2 uur later geschoven. Zonder enige uitleg. Niet zo’n ramp zou je denken, maar wel voor mij. Ik had voor dat tijdstip oppas geregeld en ik had vervoer. Dat kon niet zomaar even verzet worden. Maar ik had de energie niet meer om er tegen in te gaan. Ik was er echt klaar mee en heb gewoon even zitten janken, omdat bedrijven dus zo met mensen om gaan, zonder enige sympathie.

Mijn man was zo lief om voor mij te bellen. En weet je wat nog het meest bijzondere is,, de reden dat de afspraak verplaatst werd. En eigenlijk is dat om te lachen.. de afspraak werd verplaatst, omdat.. en nu komt het.. de bedrijfsarts vervoersproblemen had om om 9 uur bij de afspraak te zijn. Oké, snappen jullie het? Ik mocht mijn afspraak niet verzetten (in overleg), omdat vervoersproblemen een slecht excuus was. Maar de arts mag, zonder overleg, zijn afspraak verplaatsen omdat hij vervoersproblemen heeft.

Hoe krom werkt dit systeem?