Snap
  • Verlies
  • #sterrenkindje
  • onzichtbaarmama
  • Baby
  • zoon

Feestvieren: "Lukt me niet sinds  zijn overlijden"

Ik wil zonder verdriet even los kunnen gaan, maar hoe? Geen idee.

Geen 5 dagen stappen, geen rood/geel en groene versieringen in het huis, geen voorbereidingen om de meeste mooie kostuums te knutselen en appjes wie waar naar toe gaat.
Het carnavalsfeest, waar ik zo van hield, voel ik niet meer.
Sinds het verlies van onze zoon vind ik het ontzettend moeilijk om uit te gaan.

Laat staan, een polonaise, in een veel te drukke kroeg, tussen veel te dronken mensen. Het maakt me ook wel verdrietig. Want niets liever wil ik eventjes ‘zorgeloos’ en zonder verdriet lekker los kunnen gaan. Ik weet alleen niet meer hoe. Dan denk je…..gooi de nodige alcohol naar binnen en gaan met die banaan. Maar sinds het overlijden van Sem smaakt zelfs een wijntje me niet meer.

Snap

Carnaval 2023

Mijn hoofd maakt overuren. Vaak zit ik in tweestrijd met mezelf. Luisteren naar waar ik behoefte aan heb brengt me niet verder dan de bank met een kop thee, netflix en een zak chips. Aan de andere kant gun ik mezelf ook om weer plezier te maken.  Naast mijn eigen tweestrijd hierin krijg ik van lieve vriendinnen en vrienden ook vaak twee adviezen hierin. 'Luister naar je gevoel' - 'Afleiding zoeken, zinnen verzetten'.

 
Ik besefte me laatst dat ik hierdoor continu het gevoel heb van ‘teleurstelling’. 
Als ik thuis blijf, ben ik teleurgesteld dat ik niet gegaan ben, als ik ben gegaan en mijn draai niet kan vinden ben ik teleurgesteld.
Volg jij het nog?

 
Onlangs heb ik dit dilemma besproken met een professional. Waarbij we de impact besproken hebben van een traumatische gebeurtenis. Ze gaf me het inzicht dat ik mezelf continu teleurstel doordat ik mezelf nog vergelijk met de oude ik. Mijn eigen gebruiksaanwijzing, die ik door en door kende. Maar het verlies van Sem heeft er voor gezorgd dat ik opzoek moet naar mijn nieuwe gebruiksaanwijzing. 

Van de nieuwe ik. 

De mama, die haar kindje heeft verloren. 

De mama, die rouwt. 

De mama, waarvan het vertrouwen in haar lichaam beschadigd is. 

De mama, die iedere dag opstaat met een grote kinderwens. 

Dat is geen gemakkelijke gebruiksaanwijzing. Sommige hoofdstukken zijn ook nog niet duidelijk leesbaar. 

Dus mocht je me even kwijt zijn. Ik ben hard aan het werk om deze nieuwe, nog onleesbare, gebruiksaanwijzing te bestuderen.


Volg mij op instagram 
Waar ik deel over mijn proces van onzichtbaar mama zijn. 

Leestip van een expert: Waarom jouw baby "beter" slaapt in de opvang

1 jaar geleden

Ach ik herken je verhaal helemaal.. ben vooral niet te streng voor jezelf.. het moment dat je wel weer wilt gaan komt vanzelf.. en de volgende dag kan het zomaar weer zijn dat je nergens zin in hebt.. het is een dagelijkse strijd met jezelf, en daarin kan je alleen maar naar je hart luisteren ♥️cen dat is verrekte moeilijk

1 jaar geleden

Bedankt voor je mooie woorden en herkenning. The struggle is real inderdaad. Hart en hoofd willen vaak wat anders.

O dat lijkt me inderdaad verschrikkelijk lastig. Aan de andere kant goed om te bedenken dat jouw zoontje ook niet zou hebben gewild dat je altijd maar verdrietig bent. Je mag ook plezier hebben. Maar lastig is het zeker. Liefs, Laura

1 jaar geleden

Heel lastig. Ik hoop dat er een tijd gaat komen dat het beter lukt om ook echt plezier te maken weer.