Eerste ontmoeting en maar 10 maanden samen

Wat was dit magisch! 

Sam, een trotse grote broer die zijn mooie zusje Mia voor het eerst ontmoette. Vanaf het eerste moment was Sam opslag verliefd. “Mia vasthouden” mama jij weg, zo ging het dagelijks. Sam en Mia, Mia en Sam, echte maatjes. Broer en zus, een droom wat uitkwam. 

Onafscheidelijk.. en toch is het niet zo, Mia is fysiek niet meer bij ons. Iets wat echt niet had gehoeven. Hoe gaan we ooit verder? Hoe kunnen we ooit helen? Ik zou nooit kunnen accepteren of vergeven als het om het verlies van Mia gaat, nooit! Met geen haar op mijn hoofd. Ik ben ervan overtuigd wanneer je niet kan accepteren of vergeven dan kun je niet helen. En juist dat.. dat punt heb ik nu bereikt; ik zal nooit helen van het verlies van Mia. Ik neem het mee tot in mijn graf, dit heb ik geaccepteerd. Dit is wat het is. Ik zal nooit kunnen helen. 

Wel heb ik een keuze hoe ik ermee omga. Mia haar dood had nooit mogen gebeuren, maar het is %#*$! wel zo. Haar dood mag niet voor niets zijn. Mijn leven vergooien en verbitterd raken zou zonde zijn. 

Mia inspireert mij iedere dag. Dit verdiend zij, zij is mijn inspiratiebron om anders in het leven te staan dan ooit tevoren. Om een feestje te maken van elke dag. Met veel zwarte dagen ertussen waar ik val en denk niet meer op te kunnen staan. En dan denkend aan Mia, en mij beseffen; ik probeer weer op te staan en het dan ook kunnen, dankzij haar. 

Elke dag besef ik me dan ook; ik ben niet meer de Hélène die ik was, ik ben dichterbij mezelf dan ooit. Want ik doe niets meer waar ik niet achtersta. Noodgedwongen, omdat ik niet anders kan. Mia zal mij iedere dag inspireren, want elke dag is een enorme gift. Het leven kan in één klap anders zijn of ophouden. Genieten van elke dag, de kleine dingen koester ik meer dan ooit tevoren.

Instagram; Liefjesindewolken