1 jaar geleden
Die rugzak komt steeds voller..
Dit kon er ook nog wel bij..
Yes! Op 2 maart had ik een positieve zwangerschapstest in handen. Ik voelde aan alles in mijn lichaam dat het zo moest zijn.
Aan de ene kant geschokt aan de andere kant natuurlijk zo blij! Was het dan echt zo..
Het moest even landen, logisch gezien wat we allemaal meegemaakt hebben!
Trots deed ik voordat ik naar de voortplantingspoli belde nog een Clearblue test.. En ja hoor deze gaf ook echt 'zwanger 2-3' aan.
En daar stond dan na het telefoontje de eerste echo gepland, 29 maart.
Wat duurde die weken toch ellende lang.
Ik voelde me goed, echt waar!
Iedereen die me kent ben ik graag goed voorbereid dus ging ik bedenken hoe we het gingen vertellen aan beide ouders, broer en schoonzus.
Het stond al klaar.. We waren zo trots!
Op naar de echo.. Gelukkig geen uitloop.
We werden opgeroepen.. De kamer binnen waar een arts zat die ik niet kende. Niet erg, hij weet vast waar hij het over heeft en wat hij moet doen..
'Je hebt al meerdere zwangerschappen gehad?' 'Ja, zij ik..' 'En jullie hebben nu één kindje!' 'Uhm ja, stil geboren..' De arts was meteen stil...
Met de inwendige echo ging hij naar binnen. Waarbij ik het vruchtje duidelijk zag zitten.. Maar toen vertelde hij 'Ik zie geen actieve zwangerschap..' heel eerlijk ik verstond gewoon niet wat hij zei.. Het kwam gewoon echt totaal niet binnen. Ik keek naar mijn vriend, die mij aankeek met een blik.. Die vele boekdelen deden spreken.
Verslagen lag ik daar in die stoel, zal hij wel goed hebben gekeken?
Volgende week terug op controle komen en heel veel sterkte, sprak de arts uit. Daar wordt je dan mee naar huis gestuurd. M'n hoofd stond op klappen, waarom waarom! GVD, Waarom!!
Als ik boos ben, zeg en vertel ik weinig..
En toen naar huis, waar ik het idee had dat het bloedverlies na dit bericht alleen maar erger bleek te worden..
☆☆
De week tot aan de controle leek ook ontzettend lang te duren. Het bloedverlies bleef aanhouden maar ik voelde me verder totzover goed.
'Zou het dan toch allemaal goed komen?' Was mijn gedachten.. Toch probeerde ik realistisch te denken.. - Geen actieve zwangerschap - Vruchtje wat niet gegroeid was na 5.5week - Bloedverlies.. Gisteren terug op controle geweest, de baarmoeder is schoon en het vruchtje ben ik verloren..
'Jullie mogen weer verder..' is wat de arts tegen ons zei.. Iets wat even moet binnenkomen..
Weer wat erbij in die rugzak, een miskraam dat hadden we nog niet gehad.😢
×Volg mij op instagram; mamav_noraenjoris
Anoniem
Na jaren vechten gaf eindelijk de zwangerschaptest aan je bent zwanger tranen van geluk eindelijk komt onse droom uit 8 weken echo zagen we ons eerste kindje zo prachtige zo kleine zo verliefd alles ging super goed met de kleine tot we met 10 weken bloed verlies kregen spoed na het ziekenhuis onderzoeken gehad gelukkig niks met de baby dagen vlogen voorbij eindelijk wad daar de dag 12 weken echo maar het werd de zwaarste dag van ons leven ons wondertje had geen hartslag meer met 11 weken was het gespot met groeien ons wondertje is een stilte geboren 13 weken💔
Anoniem
Week 7 bloed verlies ik voelde aan alles dat het niet goed was maar toch positief blijven, week gebloed en maandag er op was het gestopt ik blij gisteren echo helaas er was geen hartslag meer 😢😢😢😢💔💔
Anoniem
De eerste echo van 8 weken alles goed de termijn echo van 10 weken alleen nog het vrucht😭 heel veel sterkte 😘
Anoniem
Dit is echt vreselijk inderdaad. Ik had 7 jaar geleden een 'niet-actieve' zwangerschap. Dit moet je ook echt een plekje geven. Heel veel sterkte.