Deel 6: Liefde, verdriet en pijn op Texel

Het is even geleden sinds mijn laatste post, maar ik ga verder waar we gebleven waren. Ons avontuur op Texel. 

Bepakt en bezakt, vol goede moed en veel zon vertrokken wij op vrijdagochtend naar Texel. Je zag wat bleek, maar alles was oke, zo zei je. Niks mocht dit weekend in de weg staan.. 

De rit was lang en in Den Helder aangekomen had ik wel mijn twijfels of dit een goed idee was geweest. Op de boot viel mij op dat je wat onrustig aan het zakje van je stoma zat.. ik wist genoeg.

Aangekomen in ons huisje, de rest van jou familie bekommerend om Ely besloten wij te wandelen. Goed voor ons hoofd en het kon helpen om je darmen weer even wakker te schudden. Door de duinen het strand op, hand in had.. kijken naar de zee en natuurlijk net de zonsondergang gemist.. typisch iets voor ons.

Ondanks de pijn op je gezicht genoot je. Jou kant van de familie om je heen, Ely, mij.. maar ik had een heel vervelend gevoel wat ik moeilijk kon loslaten. Maar we gingen op avontuur dus ik moest wel. 

Op dat moment kreeg ik buikpijn. We gingen in een klein vliegtuigje boven de eilanden vliegen. Super tof en bijzonder om toch samen met jou gevlogen te hebben. Tot dat moment had ik nog nooit gevlogen en het was best spannend, maar waanzinnig mooi. 

Bij thuiskomst ging je zichtbaar achteruit en heb ik je weten te overtuigen om naar de dienstdoende arts te gaan. Er bleek weinig darm activiteit te zijn en je zou baat kunnen hebben bij een stoma clisma. Maar dat konden ze niet op het eiland doen. "Het is geen raket wetenschap" was je antwoord en je zou het zelf wel doen. 

Dat zelf doen, was dus met mijn hulp. Best een ding. Maar we deden het. Het werd een zooitje en het kostte veel (zelf meegenomen) handdoeken. Maar het gaf je veel verlichting en ik zag je opknappen. Het was alles behalve prettig, maar het zorgde ervoor dat we niet hals overkop weg moesten. Daar deed ik het voor.

De dag erna bleef je stoma gelukkig weer wat actief en zijn we gaan zwemmen, naar de Slufter geweest en noem maar op. We hebben daarna echt oprecht kunen genieten.

Nog een wens afgevinkt. Het weekend daarop met je beste maat naar Duitsland. Dat ging opzich aardig. Ook toen je maandagavond thuis kwam.. dinsdag was een ander verhaal.. 

(Daarover meer in de volgende blog)