1 jaar geleden
Deel 4: Extra tijd?!
Op de avond van ons huwelijk brachten wij je naar de hospice
Bij de hospice aangekomen, bleek dat jou moeder je kamer versierd had met alle trouwkaarten, bloemen en versiering uit het ziekenhuis.
Ely keek op bed in een Donald Duck boekje en jij kreeg een soort intake. Je medicijnen werden doorgesproken en er werd over je emotionele toestand gesproken. Je morfine pomp werd ingesteld en toen was het zover.
Wij zouden je weer achter moeten laten. Mijn hart scheurde en we hebben elkaar stevig vastgehouden. Tranen in overvloed.
Ely mocht jullie vertrouwde avondritueel bij jou doen. Op bed met papa een poinkskie maken. Het bleek er een geschikt bed voor en werd dus snel door jou en Ely goedgekeurd. Een dikke duim!
Welterusten papa, ik hou van jou, riep Ely waarna hij je een handkusje stuurde.
De volgende ochtend ging ik met jou broer en zus naar de juwelier om trouwringen uit te zoeken. Ik vond het belangrijk dat je die nog helder mee zou maken en de juwelier zou daar voor gaan zorgen! Terwijl ik twijfelde tussen twee soorten ging de telefoon. Ik zuchtte en pakte m'n telefoon.. jij belde! Meteen was ik bang dat het helemaal mis was en met trillende handen nam ik op.
Heb je, je whatsapp al gezien mop?! Riep je vrolijk. Nee, zei ik, ik ben ben bij de juwelier. Nou, zei jij, ik werd me toch letterlijk en figuurlijk in de shit wakker!!! Je had einde van de ochtend met vrienden op het terrasje gezeten en je dacht.. een biertje zal geen kwaam kunnen doen in deze toestand. Je bestelde je favoriete biertje.. dronk hem half en ging naar bed, om vervolgens wakker te worden met een overstroomde stoma. Je darmen waren tóch actief geworden!!!
Je grinnikte over een bedevaartsoord opzetten ter ere van: Hertog Jan, de life saver. Je gevoel voor (galgen) humor was spontaan terug en ik wilde eigenlijk geen ringen meer uitzoeken maar meteen naar je toe! Het hielp me om de mooiste ringen uit te zoeken en daar gingen we.. naar jou!
Er was ineens weer een beetje perspectief, een beetje hoop op een iets langer samen zijn. Er werd vanuit het hospice contact opgenomen met het Radboud ziekenhuis en die gaven aan blij te zijn voor meneer, al moesten wij ons realiseren dat dit eenmalig kon zijn, even zo door kon gaan, maanden wellicht. Maar voor nu waren we blij, het had enorm opgelucht en de pijn was vele malen minder!
Het geluk lachte ons stiekem een beetje toe toen je de volgende dag weer een volle stoma zak had en de dag daarna weer. Langzaam begonnen we te denken of je dan niet toch gewoon naar huis kon komen.. zo geschiedde.
Jou oude kantoortje werd een zorgkamer, van alle gemakken voorzien zodat je 100% comfortabel thuis kon zijn. Bij Ely en mij, compleet. 26 juli kwam je thuis. We waren alle 3 zo blij dat je weer thuis was. Lekker in je eigen habitat, zo zei je, terwijl je samen met Ely in je bed kroop om heerlijk met hem te knuffelen. Mijn hart stroomde over van liefde en opluchting. Wat fijn om je toch nog even thuis te kunnen hebben! Ook al wisten we beiden dondersgoed dat dit niet heel erg lang zal zijn..
