De laatste loodjes…

Het is alweer enige tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Mamaplaats vroeg mij om een update en dat werd inderdaad weer eens tijd, dus bij deze! 

Ik ben op dit momenteel alweer 35 weken zwanger van onze regenboogbaby! En omdat deze baby gezien de voorgeschiedenis vroeg gehaald gaat worden, kunnen we inmiddels spreken over de laatste loodjes! En ik durf inmiddels te zeggen dat ik eigenlijk echt een prima zwangerschap heb, zowel fysiek als mentaal. Ik neem jullie nog even mee naar het tweede trimester. 

Tweede trimester

Na het altijd enge eerste trimester volgde een prima 13 weken echo en 7 weken later een 20 weken echo. Op beide echo’s zag alles er goed uit! Een gezond kindje, een placenta die al ver bij de baarmoedermond vandaan ligt en geen bijzonderheden aan de placenta. Ik had geen bloedingen en langzaam groeide het vertrouwen. Maar, langzaam verdween ook mijn energie. Omdat dat geleidelijk ging, had ik niet eens door hoe enorm futloos ik was. Maar de dagen alleen met de kinderen waren behoorlijk vermoeiend. Mijn man kon door enorme drukte op zijn werk niet veel bijspringen in die periode, dus het voelde als behoorlijk doorbikkelen. Ik bereidde me voor op een fysiek pittige zwangerschap. 

Rond de 23 weken had ik een controle bij de gynaecoloog. Ik deelde mijn klachten en vertelde dat ook mijn rusthartslag zo hoog was. De gynaecoloog mat mijn hartslag en was verontrust. Ik werd direct (als in echt gelijk door) naar de afdeling cardiologie doorgestuurd. Daar werden wat standaard onderzoeken gedaan. Die lieten niet direct íets verontrustends zien, dus met een aantal afspraken op zak mocht ik gewoon naar huis. De weken erna kreeg ik een echo van mijn hart en een kastje mee wat 24u mijn hartslag en hartfunctie registreerde. Ook werd er uiteraard bloedgeprikt. 

Uit de onderzoeken bleken eigenlijk twee dingen. Enerzijds dat mijn hb aan de lage kant was, en mijn ijzervoorraad (ferritine) flink verlaagd. Ik had dus bloedarmoede waarvoor ik ijzertabletten kreeg. Dit zou mijn klachten ook kunnen verklaren. Anderzijds werd er een onschuldige ritmestoornis gezien waarbij mijn hart willekeurig op hol sloeg. Dit was zowel passend bij de zwangerschap als bij bloedarmoede, dus de verwachting was dat dit na de zwangerschap weer zou verdwijnen. Het was ook niet nodig medicatie te slikken hiervoor. 

De verwachting was dat na een paar weken ijzerpillen slikken, ik me een stuk beter zou gaan voelen. Helaas bleek het tegendeel waar en voelde ik me juist steeds futlozer. 

Ik viel een aantal keer flauw en als ik ‘s ochtend wakker werd, wist ik eigenlijk niet hoe ik de dag door moest komen. Maar met twee kinderen is de hele dag liggen geen optie, dus waren mijn dagen gewoon lekker gevuld :-).  Ik was inmiddels rond de 27 weken zwanger. Na vier weken ijzertabletten slikken werd mijn bloed opnieuw geprikt. Wat bleek? Mijn hb was flink gezakt naar 4,5 en mijn ferritine was nog maar 6! Hele lage waardes dus, ondanks de ijzertabletten. Logisch dat ik me zo slecht voelde! Twee dagen later mocht ik mij in het ziekenhuis melden voor een ijzerinfuus. Dit was in een paar uurtjes gebeurd en ik had geen enkele last van mogelijke bijwerkingen. 

En toen, ongeveer anderhalve week na dit ijzerinfuus, verdwenen ál mijn klachten als sneeuw voor de zon. Mijn hartslag normaliseerde, de ritmestoornis verdween, mijn energie kwam terug (en hoe!) mijn benauwdheid verdween en ik voelde me echt top! 28 weken zwanger en ik voelde me fitter dan de gehele zwangerschap.

Derde trimester 

En dat is nu, na 35 weken zwangerschap, eigenlijk niet veranderd. Ik voel me nog steeds hartstikke goed. Mijn hb is inmiddels weer een keurige 6,9 en mijn ijzervoorraad is prima. Mijn lijf doet het kennelijk niet zo goed op bloedarmoede en is nu helemaal hersteld. De baby groeit goed! Eigenlijk helemaal volgens de gemiddelde en zijn buikje zelfs iets daarboven (p60 voor de liefhebbers). Dit is fijn, omdat we weten dat hij wat vroeger geboren gaat worden. Dan is wat reserve wel een fijne gedachte. 

 

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het allemaal koek en ei is. We zitten namelijk -naast deze spannende zwangerschap- ook in een nogal hectische periode. Onze nieuwbouwwoning is recentelijk opgeleverd en daar wordt druk in geklust. Door een wat ongelukkige samenloop van dingen zal de verhuizing, de geboorte van onze baby én de oplevering van onze huidige woning nogal ehh.. krap samenvallen. Als in, op dezelfde dag :-) Hoe dat allemaal vást goedgekomen is, lees je in mijn volgende blog. Daarin hoop ik ook mooi geboortenieuws te hebben. Ook op mijn Instagram kun je alle updates vinden!