De eeuwige pijn

Zoals ik in mijn vorige bericht aangaf, krijg ik een maagverkleining. Dit gaat binnen nu en 2 weken gebeuren. Ik kijk er vreselijk naar uit, maar ook nu komt er weer zoveel los. 

Ik kan in die periode erna niet voor Jill zorgen zoals ik zou willen. Om die reden moet er wat geregeld worden, aangezien mijn vriend ook gewoon moet werken. 

En daar komt de rouw dan weer bij om de hoek kijken. Want.. Jill kan niet naar haar opa of oma. Die zijn er niet meer. En dat doet pijn. In alle opzichten. Ik ben dankbaar voor mijn zussen, die altijd voor mij klaarstaan. Zonder hun was het allemaal nog moeilijker geweest, maar mijn god wat kan een mens toch veel verdriet hebben.

Jill maakt gelukkig een heleboel goed met haar vreselijk aanstekelijke lach, stevige knuffels en danspasjes 😍