De dag van het definitieve afscheid

Schrikkeldag, donderdag 29 februari 2024

Deze dag heb ik, samen met het moment van de geboorte het meest gevreesd, het meest tegenop gezien. Toch zullen we er weer doorheen moeten.

De wekker gaat vroeg. Ik word met een knoop in mijn maag wakker. Ik word al voor de wekker wakker. Ik besluit om er vast uit te gaan.

Ik haal Jaime nu voor de allerlaatste keer uit de koelkast, en zet hem/haar op de "vaste" plek neer. Ook voor de laatste keer kaarsjes erbij aansteken. Ik kijk op de klok, nog maar een paar uur te gaan, voordat ons lieve engeltje de oven in gaat. M'n keel knijpt dicht bij die gedachte, ik wil het niet. Ik wil Jaime voor altijd veilig in mijn armen kunnen houden.

We maken ons beiden klaar, gaan douchen, en halen ons zoontje Jack uit bed.Ook voor hem hebben we mooie kleren gekocht. Hij ziet er mooi uit. We laten hem een broodje eten.

Om 8:15 is het zover, onze uitvaartonderneemster komt binnen, al mooi en netjes gekleed. Niet veel later komt haar verzorger ook binnen. Hij heeft het sterrenmandje bij zich, waar we Jaime straks in gaan leggen.

Ik breek bij het zien van het sterrenmandje, want nu gaat het afscheid echt héél dichtbij komen.

De verzorger legt ons uit wat er gaat gebeuren, en wat we gaan doen. Ook vindt hij dat we heel goed voor Jaime hebben gezorgd in deze dagen, hij/ze ziet er nog heel goed uit.

Dan is het zover, ik haal Jaime uit het water. Voorzichtig dep ik met enkele gaasjes Jaime een beetje droog. Dan leg ik Jaime in het wikkeldoekje, waarin we Jaime ook vanuit het ziekenhuis mee naar huis hebben genomen. Samen met mijn partner pakken we Jaime lekker warm en zacht in, in het wikkeldoekje.

Als we Jaime lekker warm ingepakt hebben, na de nodige tranen, leggen we Jaime, samen in het sterrenmandje. Het is zo definitief nu. Zijn/haar laatste warme "bedje", veilig en lekker warm onder een lief dekentje, met sterren, want Jaime is de mooiste ster!

Bij het sterrenmandje krijgen we ook een klein knuffeltje, dat werd gemaakt met het "afval" bij het maken van de stof van het mandje. Heel waardevol, dat kunnen we nog even bij Jaime leggen. Ook krijgen we, van dezelfde firma als waar het mandje van kwam, een mooie sleutelhanger, in de vorm van een ster, met in het midden een hartej, die eruit gehaald kan worden. Deze mogen we bij Jaime in het mandje leggen, dit hartje, gaat met Jaime mee, want wat houden we veel van ons lieve kleine engeltje!

Dan gaan de uitvaartverzorgster en haar verzorger weer weg. We spreken af dat we om half tien bij het crematorium zijn, dan hebben we nog even de tijd om alles klaar en goed te zetten, en even een moment voor onszelf. Om 10 uur gaat de dienst beginnen.

We doen nog even ons ding, en eten wat. Al snel komt de goede vriendin, die ons naar het crematorium rijdt, en weer terug naar huis. We zijn dan allebei waarschijnlijk niet echt meer in staat om fatsoenlijk auto te rijden.

En dan is het nu echt tijd, tijd om het mandje voor altijd te sluiten...

We kijken nog even naar Jaime, voor de laatste keer. Ik geef Jaime kusjes, en zeg hoeveel ik van hem/haar houd. En dan doen we samen de deksel op het sterrenmandje, van ons sterrenkindje. De knuffeltjes, en de hand en voetafdrukjes leggen we op het mandje. En dan neemt mijn partner het mandje over, en draagt Jaime, voor de eerste, en laatste keer ons huis, thuis, uit. Ik ga achterin de auto zitten, met het mandje op mijn schoot. En dan rijden we de rit naar het crematorium.

Als we dar aankomen, staat onze uitvaartverzorgster ons al op te wachten, ze begeleidt ons naar de parkeerplek. En niet veel later zien we al enkele familieleden aankomen.

Wij gaan vast met ons vieren, als gezin naar binnen en zetten alles goed. Als alles goed staat, begint de muziek, het melodietje met de vogeltjes, waarvan in ik een eerdere blog ook zei, dat deze destijds ook op de uitvaart van mijn lievelingstante werd gedraaid. En meteen schiet ik alweer vol als ik de muziek hoor.

De uitgenodigde mensen gaan zitten. We zitten in de ontvangstkamer/familiekamer van het crematorium. Zo'n grote zaal, met zoveel mensen vonden wij niet passen bij zo'n klein hummeltje. Dit is mooi, gezellig, huiselijk, intiem, lief en klein, wat precies bij onze Jaime past.

Dan begint de dienst.

Het begint met een welkomstwoord, van onze lieve uitvaartverzorgster.

Jack en ik worden uitgenodigd, om namens Jack een kaarsje aan te steken voor Jaime

Daarna spelen we het nummer van U2, The sweetest thing

Dan is mijn partner aan de beurt, om zijn stukje voor te dragen, en ik sta naast hem

Daarna spelen we het nummer van Eric Clapton, Tears in Heaven

Dan ben ik aan de beurt om mijn stukje voor te dragen, en mijn partner staat naast mij

Daarna spelen we het nummer van U2, With or without you

Dan leest onze uitvaartverzorgster een gedichtje voor, en nodigt ze ons uit om te gaan staan, voor het laatse nummer.

Dan spelen we het filmpje af van Twinkle, twinkle little star

Daarna mogen de mensen langs het mandje lopen, terwijl nog een keer het filmpje van Twinkle, twinkle little star wordt afgespeeld

Mijn lieve nicht heeft nog een mooie roos meegenomen, die ze bij het mandje van Jaime legt. Zo lief.

Wat worden er veel tranen gelaten bij de dienst. En vooral als het filmpje van Twinkle twinkle little star wordt afgespeeld. We krijgen allebei een moeilijk moment als wij ons stukje voorlezen. Ik kan de mensen niet aankijken, ik kijk op mijn papier. En ook tijdens het draaien van de muziek houden we het niet droog. We houden elkaar stevig vast, de tissue's zijn voor ons niet aan te slepen. Maar gelukkig zorgt Jack voor wat luchtigheid tussendoor, door gewoon zichzelf te zijn. Zo verstopt hij zich achter het altaar, en gaat hij snel op mama's plekje zitten, voordat mama kan zitten. Zo kunnen we desondanks ook nog een beetje lachen!

Als we weer met ons gezin samen zijn, komt onze uitvaartverzorgster even tegenover ons zitten. Ik zie ook in haar ogen de tranen. En dat mag. Het is al moeilijk genoeg. Haar dochter heeft met de telefoon van mijn partner de dienst opgenomen, omdat er geen livestream opgenomen kon worden in deze ruimte. Zo kunnen we deze altijd nog terugkijken, en voor de familie van mijn partner, die ver weg woont.

Dan krijgen we even een momentje met ons gezin samen. En daarna is het dan toch echt tijd, om Jaime naar de ovenruimte te brengen. Mijn partner draagt het mandje. Daar staan twee stoelen voor ons klaar. We mogen het mandje neerzetten, en nog even onze tijd samen nemen. En nu echt voor de aller allerlaatste keer samen, als een gezin van 4...

Ik mag een bloem uit het bloemstukje halen, welke ook met Jaime mee mag. Ook mag ik het hartje, met daarop het nummer van/voor Jaime erop leggen.

En dan is het zover...

We moeten nu echt definitief afscheid nemen van onze Jaime, ons engeltje, ons sterretje... Er komen tranen... We zeggen nog een paar keer hoeveel we van hem/haar houden, en ik geef nog een allerlaatste kusje op het mandje. Ik kijk nog een laatste keer om, en dan lopen we weg...

We moeten Jaime daar achter laten. We kunnen er helaas niet bij zijn, als het mandje in de oven ingebracht wordt. Omdat het mandje zo klein is, moet het ingebracht worden aan de kant waar normaal de as eruit gehaald wordt. Ik vind het zo moeilijk dat dat niet kan, maar heb er ook alle begrip voor. Hoewel ik natuurlijk ons lieve engeltje het allerliefst tot het allerlaatst had willen begeleiden...

Dat dit niet mogelijk was, zorgt bij mij voor een schuldgevoel, en een gevoel van slechte moeder zijn. Met een knoop in mijn maag lopen we naar de zaal, waar onze dierbaren al zitten. We schuiven aan. Mijn partner bij zijn familie, en ik bij die van mij. Mijn familie eerder weg, dan schuif ik weer aan bij de familie van mijn partner.

We krijgen van onze lieve uitvaartverzorgster een herinneringsdoos. Hierin zitten het condoleanceregister, de hand en voetafdrukjes, enkele kaarsjes die er stonden, en een mooie kaarshouder van een vlinder, die we van het crematorium krijgen. Ook krijgen we alle bloemen mee. Jack krijgt van het crematorium nog een rugtasje met o.a. een boekje, belenblaas en kleurpotloden. Wat zijn ze daar ontzettend gastvrij, lief en meelevend. We hebben ons daar echt welkom gevoeld.

Dan is het tijd om afscheid te nemen van alle mensen daar en onze uitvaartverzorgster.

Dan pakken we alles in de auto in. En dan rijden we naar huis. Als weer een gezin van 3...

Onze aller, allerliefste Jaime,

Mommy and daddy love you to the moon and back!

Untill we meet again!