Claire verloor haar vader vlak na de kraamtijd

Een ouder verliezen terwijl je net moeder bent geworden, je gunt het niemand. Maar het overkwam Claire. “Nog geen drie maanden na de geboorte van mijn dochter kreeg ik een telefoontje: ‘Ik heb slecht nieuws, je vader ligt op sterven.”

Andere band

Ik ken mijn vader niet anders dan als een man die een gigantisch alcoholprobleem had. Hij was ontzettend depressief en kon veel trauma’s die hij had meegemaakt niet verwerken.

Maar hij was ook charismatisch, hield van reizen en was een echte ondernemer van wie ik veel heb mogen leren. Als dochter kijk je vaak naar je vader op, maar onze band was het tegenovergestelde. Ik was eerder de volwassene die hem probeerde te behoeden voor stomme beslissingen en fouten. Zo redde ik hem zes keer van een zelfmoordpoging en moest ik lang zijn medicijnen in beheer houden. Ik heb altijd geweten dat hij niet oud zou worden.

Op sterven

Toen mijn man en ik in verwachting raakten van onze dochter was dat een ontzettend groot en onverwachts cadeau. Ik heb toen besloten om voor mijn eigen gezin te kiezen en het zorgen voor mijn vader los te laten. Toen niet lang daarna de corona pandemie aanbrak, was dat ook noodzakelijk. Hij werd gelukkig door Het Leger des Heils in de gaten gehouden. Op 7 juni 2020 kreeg ik het telefoontje van zijn begeleider: ‘We hebben je vader gevonden en naar het ziekenhuis gebracht. Hij ligt op sterven en we verwachten dat hij ieder moment zijn ogen voorgoed sluit.’

Geen verzekering

Ik had een ontzettend moeilijke bevalling achter de rug en mijn dochtertje had een hele zware start. Ik moest mezelf afvragen: welke risico’s ben ik bereid te nemen en welke niet? Drie uur later hebben ze hem laten gaan met een flinke stoot morfine. Toch nog high on life.

En dan gaat alles in stroomversnelling. Ik ben enig kind, mijn vader was niet getrouwd en er was naast zijn broer geen familie die hem nog erkende. Dan ben je in Nederland verplicht om zorg te dragen voor de uitvaart. Hij had torenhoge schulden en geen uitvaartverzekering. Dan heb je de keuze: aanvaard je je kindsdeel en daarmee ook de schulden? Of zie je overal vanaf? Dat betekent dan ook dat je niets mag aanraken en zelfs geen foto’s mag aannemen. Maar dan hoef je ook de schulden niet af te lossen. Wel draag je in beide gevallen de kosten voor de uitvaart.

Tranen met tuiten

Ik lag op bed met een zware borstontsteking toen Gemeente Amsterdam de volgende dag belde, met de vraag of ik mijn vader kende en om mij te condoleren. Ik vertelde mijn verhaal. Over de band die ik met mijn vader had en ook de positie waar ik als kersverse moeder in zat. Want hoe moet je een paar duizend euro ophoesten als je net ouders bent geworden en al een enorme dosis nieuwe verantwoordelijkheden en bijkomende kosten hebt gekregen? Tranen met tuiten heb ik gehuild. Daarna kreeg ik te horen: ‘Wij gaan het regelen. Alle kosten zullen wij dragen.’ Een zegen.

Ik doe het anders

Het was een ontzettende grote, heftige en verdrietige les. Maar ook een hele waardevolle. Wij gaan er alles aan doen om geen schulden te hebben en goed verzekerd te zijn. Ik wil mijn kinderen niet achterlaten met schulden om een uitvaart te regelen. Verzekeren is niet iets wat je voor jezelf doet, maar vooral voor je nabestaanden. Zodat je hun zorgeloos kunt laten rouwen.”

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Monuta