Brief aan mijn stilgeboren kind

Ik heb al een tijdje geen blog meer geschreven. Dit had meerder oorzaken. Ik ben druk bezig met het schrijven van een gedichtenbundel. Een bundel vol met gedichten over troost, hoop, liefde en licht. Wat ontstaan is uit de liefde voor mijn stilgeboren dochter. Maar daarnaast ben ik ook mijn vaste baan, mijn fijne werkplek verloren. Gelukkig heeft dat zijn plekje gekregen en heb ik daar vrede mee. Ondanks dat dit buiten mijn macht lag. Positieve is dat ik binnenkort begin bij een nieuwe werkgever en hier heel veel zin in heb. 

Maar dat is niet de aanleiding voor het schrijven van deze blog... De laatste avond dat Ilvy nog bij ons thuis was, heb ik een brief aan haar geschreven, en deze wilde ik met jullie delen. 

Ik zou je nog zo veel willen zeggen, je willen horen lachen, samen met z'n allen keten... Maar helaas mocht dat niet zo zijn.

Je kwam als een vlindertje bij ons. Je fladderde zo in mijn buik. Ik had je 9 maanden veilig bij me. We zagen je, voelde je. Iedere avond hadden we onze momenten samen. Dan schopte je flink tegen onze handen aan.

Je bent ons bundeltje liefde. Dat is alles wat we voelen. Er is geen boosheid of andere emotie. Alles is liefde. Je bent zo mooi, zo bijzonder, zo zacht. Je straalt alleen maar rust en liefde uit. Mijn kleine meisje, ik en wij allemaal zullen altijd aan je denken. Dag en nacht.

Je naam zal altijd genoemd worden. Want jij hebt bestaan. Je lichaam is misschien niet bij ons op aarde, maar voort leven doe je. In mijn hart, dat van papa, van je zus en broer. Maar ook in alle andere harten van jouw familie. Wij allemaal, houden onvoorwaardelijk van jou.

Lief mooi kind van ons. Ik droom je dicht tegen mij aan. Weet, mijn prachtige meisje, dat we je in ons hart nooit meer zullen laten gaan. Ik kan het niet vaak genoeg tegen je zeggen. Maar we houden zo veel van jou. Tot voorbij de sterren en de maan. Wij zullen je altijd met ons mee dragen. Waar we ook heen zullen gaan.

Altijd zal ik aan je blijven denken. Vandaag, morgen, tot in de eeuwigheid. Je bent dan wel niet meer hier maar we raken je nooit meer kwijt.

Je zult altijd over ons waken, ons beschermen. Je zal er altijd zijn lieve kleine Ilvy. Je bent gewoon alles. Perfect.

Oh, wat zouden we graag willen dat je hier bij ons was en kon blijven. Het liefste wil ik je dicht bij me hebben! Je iedere dag zien en voelen. Helaas heb je nooit je oogjes kunnen openen. Maar ik weet dat je boven in de hemel bent. De engelen hebben je mee genomen.

Heb het goed daar. Geniet en straal. Weet dat wij altijd van je zullen houden, voor de rest van ons leven. Je bent ons 3e kind. Het voelt soms wat oneerlijk dat ik je al mijn liefde niet fysiek kan geven.

Lieve kleine mooie Ilvy, hoe graag hadden we het anders gezien. Weet dat we heel veel van je houden, je zullen missen.

Tot ooit, tot ziens.

Met al onze liefde voor jou.

Kusjes en knuffels

- Mama

Die avond, waren er een hoop tranen gevloeid. Tranen van verdriet en liefde. Het afscheid nemen kwam steeds dichterbij. En nu na ruim 1,5 jaar kan ik zeggen dat ik mega trots op mezelf ben. Op wat ik heb bereikt. Trots op waar ik nu in het leven sta.

Dankjewel voor het lezen. Voor nu wens ik je een goede morgen, middag, avond of nacht. Met alle liefde voor jou 💛