Als je wereld in een klap veranderd.

Vandaag precies 1 maand geleden zijn wij ouders geworden van onze prachtige zoon Mats. Dit was ook meteen de dag dat wij afscheid moesten gaan nemen van ons kleine wonder... 

Momenteel zitten we in het rouwproces, zoals dit genoemd wordt. Je hebt intens verdriet, bent boos op alles en iedereen, op jezelf. Je probeert door te gaan en dingen te blijven doen. Wil alleen zijn en toch ook samen. Je wil vooruit kijken naar de toekomst, maar veel liever het verleden over doen en ervoor zorgen dat het anders zou zijn. Dat Mats bij ons zou zijn en dat ik nu niet kapot moe ben van het herstel van de keizersnede en het verdriet, maar van de slapeloze nachten en het zorgen voor 2 prachtige kindjes. 

Maar mijn wereld is vandaag precies 1 maand geleden ingestort en ik ben enorm aan het zoeken hoe ik dit stap voor stap weer op kan gaan bouwen. Ervoor kan zorgen dat Mats in mijn hart altijd bij mij is en ik kan ook kan genieten van Eva en mijn vriend. 

Doordat ik op zoek ben gegaan naar en veel steun heb ervaren van ervaringsverhalen, weet ik dat het kan. Je kunt je leven weer oppakken en beetje bij beetje weer gaan genieten van kleine dingen. 

Zover ben ik nog lang niet.... ik kan niet tegen teveel prikkels, ben niet hersteld van mijn operatie en mag lichamelijk dus nog niet alles, heb nog enorm veel verdriet, last van paniekaanvallen en heb geen vertrouwen meer in mijn lichaam. 

Maar door de verhalen van anderen heb ik steun en hoop. Steun dat we niet de enige zijn. Nooit over nagedacht dat er zoveel mensen zijn die hun eigen kind moeten begraven/cremeren. Nooit over nagedacht dat er zoveel voldragen baby's stilgeboren worden. En ineens is dat mijn werkelijkheid, weet ik het wel en weet ik eens hoe het is en wat erbij komt kijken. Maar ook hoop dat je je leven weer op kunt pakken.

Schrijven helpt mij bij het verwerken en het lezen van ervaringsverhalen ook. Ik wil kijken of het mij en anderen kan helpen als ik mijn verhaal ga delen. 

Mijn/ons verhaal begint eigenlijk al bij Eva. Onze oudste dochter van 21 maanden. De placenta lag voor de geboorteuitgang. Uiteindelijk blijkt de placenta uit twee delen te bestaan en liggen er belangrijke bloedvaten voor de uitgang. Met 33 weken opgenomen in het ziekenhuis, bang dat de bloedvaten zouden scheuren en ik of het kindje het niet zouden overleven. Komt minder dan 1% voor. Zeer pijnlijke keizersnede bij 34.4 weken, 2 weken op couveuseafdeling, maar nu genieten van een prachtige dochter Eva. 

Bij Mats lag de placenta goed en alles zag er goed uit tot 18-07-2022. Ik krijg buikpijn, shocktoestand, met spoed naar het ziekenhuis, kindje overleden, keizersnede onder algehele narcose. Baarmoeder blijkt gedraaid, oude keizersnede wond gescheurd en veel bloed in mijn buik aanwezig. Komt eigenlijk nooit voor... ons ziekenhuis heeft het nog nooit meegemaakt..

Ik ga proberen in volgende blogs mijn verhaal uitgebreider te delen om mezelf en anderen te helpen.