Als je één van je tweeling moet laten gaan...

Ik was zo ontzettend blij, zwanger van een tweeling! Al snel bleek het om een monochoriale tweeling te gaan, deze zijn erg met elkaar verbonden en hebben daarom meer risico’s. Lekker naïef dacht ik nog, dat overkomt mij toch niet.. 

Met 15 weken zwangerschap werd ik wakker in een plas bloed. Dit was het dacht ik, het was zo ontzettend veel. Ik verschoonde mijn bed en ging terug liggen.. de volgende ochtend belde ik pas. Natuurlijk moest ik direct komen. 2 kloppende hartjes , dat was het belangrijkste. We werden wel doorverwezen naar het LUMC. Ze zagen een vruchtwaterverschil en 1 bleef er achter in de groei. 

We hadden te maken met het sfgr tweelingsyndroom.. dit wil zeggen dat er eentje achter blijft in de groei en een slechtere conditie heeft. We moesten er rekening mee houden dat ze als advies zouden geven om een selectieve reductie te doen. Dit wil zeggen dat je de zwangerschap van het kindje wat niet goed groeit stopt. 

De ingreep zorgt voor risico’s , maar als hij zelf sterft zijn de risico’s groter. Een eeneiige tweeling is zo met elkaar verbonden dat het andere kindje het overleden kindje wilt redden en dan is er een risico dat hij zelf sterft. 

We waren in een rollercoaster beland. Elke 2 weken controles, soms leek het weer wat beter te gaan. We hadden al een paar keer te horen gekregen dat ze in deze situatie een selectieve reductie uit zouden voeren. Maar ik kon het niet , dadelijk is de volgende controle weer beter? 

Tot de 21,5 week.. Noxx* zijn conditie ging achteruit en begon nu langzaam Fedde erin mee te trekken. Als we niks zouden doen zouden ze hoogstwaarschijnlijk met 25-26 weken gehaald moeten worden en beide sterven.. Het was een duidelijk advies , en eigenlijk nu of nooit. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen de zwangerschap van Noxx te beëindigen , maar wilde ze ook zeker niet beide verliezen. 

Ik gaf me over , hoeveel verdriet het ook deed. De dag erna kreeg ik de ingreep...💔

Instagram: mijntweeling