Afscheidsbrief aan Jaime (deel 1)

Wat waren we blij om te horen dat jij in ons leven zou komen, dat je van ons weer kersverse papa en mama zou maken. Dat je van Jack een grote broer mocht maken. Tuurlijk de eerste spannende weken om zeker te zijn dat alles goed gaat, voor we het iedereen konden gaan vertellen.

Hoe mooi het was, dat we uitgerekend met kerst jou als cadeau aan de wereld konden delen. Felicitaties, blije gezichten, tranen van geluk, ga zo maar door. Iedereen blij, ook voor Jack dat hij zich dan grote broer mocht gaan noemen. Dat hij je zelfs bloemetjes in mama's buik noemde.

Heerlijk was het om je hartje te horen kloppen met de 13 weken echo, lekker actief, met tranen van geluk van mama en papa. Het zien op de echo dat je lekker actief bezig was in mama's buik, dat beloofde wat! Je kon papa alleen maar voelen als een warme hand op mama's buik.

Met 16 weken heb je ons al je tekens van leven gegeven, niks aan de hand. Mama en papa konden niet wachten om je weer te zien met de 20 weken echo, hoe mooi je weer gegroeid zou zijn. Dat papa en mama alvast dingen gingen uitzoeken voor je, je eigen kamer, de tuin aanpakken bij beter weer zodat je broer daar zijn energie kwijt kon, en jij lekker rust had.

Op naar de echo, papa en mama in spanning om je weer te mogen zien! Maar je liet niks meer van je horen, geen kick, geen beweging, geen hartklopje. Het enige wat we hoorden was: "Ik heb slecht nieuws", en toen... Oorverdovend stil.

Je was er niet meer...

Mama helemaal in tranen en papa kon het nog steeds niet bevatten, een enge droom, een nachtmerrie, "dit kon ons toch niet overkomen...?".

Het genot om je eerste huiltje te horen, je in onze armen omsluiten, je lekker kriebelen over je huidje, je ruiken, voor je zorgen, dat je onze vingers vast zou pakken. Elkaar leren kennen, dat je je liefde en angsten met ons zou delen.

Je broer was al begonnen met samen eten, samen delen met beertje, papa zag dat en besefte dat dit met jou niet ging gebeuren en brak. Hoe mooi het zou zijn geweest dat je in de armen van je broer lag en hij jou heerlijk de fles gaf, al zou hij wel misschien een beetje jaloers zijn. Hij niet meer en jij wel...

Het is nu maar een droom van wie je zou zijn geworden. Dat jij en je broer elkaar in de haren zouden vliegen om ons weer een aantal grijze haren te bezorgen, om vervolgens binnen no-time lachend en rollend op de vloer te zitten ravotten. Als olifanten door de kamer heen te banjeren en wij maar even tot 1001 beginnen te tellen. Te zien wat er van zje zou zijn geworden als persoon en wat jou gelukkig maakt. Net zoals we met spanning ernaar uitkijken wat je broer ervan gaat maken.

Een sterretje ben je nu. Ons sterretje, hoog aan de hemel. Samen met je oom, opa's en overgroot opa's en oma's. Wees lief voor ze en leer ze wat wij je niet kunnen geven. We weten dat ze daar voor je klaar zullen staan en de liefde zullen geven zoals wij hebben gekregen en tegelijk enorm van hun missen.

You're our little shooting star.

Love mommy and daddy