Afscheid nemen van jou, het vervolg

Het moment dat je er echt niet meer was

Terwijl ik Boris voel schokken roepen we de verpleegkundige op en ook dit keer blijkt dat we op 1 lijn liggen, het was echt genoeg en het tijdstip wat we hadden afgesproken werd veranderd in “zo snel mogelijk”. Er werden medicijnen gehaald zodat hij zo min mogelijk meer zou voelen en diep zou gaan slapen. Ondertussen was ik mij er heel erg van bewust dat dit echt de allerlaatste momenten zouden zijn en wat wilde ik graag dat dit moment nooit zou stoppen maar ik voelde aan alles dat ik op dat moment maar 1 ding echt wilde, laat dit stoppen voor hem!

Wat een tegenstrijdigheid in mijn hoofd en hart, want als er 1 ding was wat ik echt graag wilde was het uit deze nachtmerrie stappen, een gezond kindje ( wat eigenlijk nog veilig in mijn buik hoorde te zitten ) en een toekomst met elkaar!

Niet veel later komt de kinderarts binnen, het is tijd en ze gaan de beademing loshalen. Er wordt ons uitgelegd hoe dit gaat en dat het verschillend is hoe een kindje (mens) hier op reageert, hij kan dus ook gaan schokken wat heel naar kan zijn.
De pleistertjes trekken helaas het huidje van zijn prachtige gezichtje kapot maar onder die stomme beademing en allerlei plakketjes komt het mooiste kindje ooit tevoorschijn.

Zo ver je voorbereid kunt zijn, waren we voorbereid op wat er komen ging maar gelukkig werden ons de nare schokken enzo bespaard, Boris is Rustig gaan slapen. Hij was waarschijnlijk ook al ver weg. Om de zoveel minuten kwam de arts binnen om te luisteren naar zijn hartje, of het al gestopt was.

Ondertussen werden voor ons alle monitoren en geluidjes uitgezet. Ik weet niet meer bewust hoeveel tijd er tussen heeft gezeten maar volgens mij is hij een stuk of 5 keer komen luisteren want zijn hartje bleef heel ver weg nog kloppen, maar toen kwam het moment dat hij Boris dood verklaarde.

Ons kindje was er niet meer, op mijn borst lag alleen nog zijn lichaampje. Een lichaampje wat al langzaam grauwer werd.

Alsof je in een film zit, alsof het niet over jou gaat, maar het ging echt over ons, ons kindje was net dood verklaard.

Hoe, waarom, wat, he…. Hoe heeft het zo kunnen zijn dat we ons kindje na 9 dagen alweer los moesten laten. Je raakt in een bepaalde roes, er komt direct een waas over alles heen.

Ons kindje was er niet meer, ons prachtige kindje.