9 maanden geleden
31 juli 2022
Waar het begon..
Iedere ochtend kreeg je standaard je medicijnen, maar deze hield jij deze keer niet binnen. Het kwam er met een golf uit. Je had al heel het weekend 1 liter drinken niet gehaald, dus ik begon me aardig zorgen te maken. De hartcardioloog had me nadrukkelijk gezegd dat jij de liter moest halen, maar ook niet meer mocht drinken.
Ik besloot om toch maar even naar het ziekenhuis te bellen liever 1 keer te veel als te weinig. We mochten ook gelijk weer komen je werd al aangemeld, ha Marciano ben jij er weer? Heb je de mooie PSV sokken weer aan? Er werd al vast een infuusje aan gelegd. Binnen een uur was het al duidelijk dat jij werd opgenomen. Je hartfalen waarden waren weer omhoog geschoten en je nieren begonnen weer wat te falen. De verpleegkundige kwam je al snel halen om naar de afdeling te brengen.
Je werd door iedereen vriendelijk begroet; jij was toch wel een speciaal mannetje hier op de afdeling. De kinderarts kwam vaak even in het kamertje kijken. Je bloeddruk ging omlaag en we zagen de zorgen in haar ogen. Ze vertelde mij dat de hartcardioloog niet aanwezig was en een vrije dag had, maar dat ze die thuis gingen bellen. Ondertussen was er overleg met Erasmus, en we moesten rekening houden met het feit dat jij de volgende ochtend naar het Erasmus zou worden vervoerd.
Nog geen uur later stond de hartcardioloog ineens in jouw kamer, en toen voelde ik aan alles dat het foute boel was als hij vanuit huis komt. Ondertussen had ik in paniek naar opa en oma gebeld, en zij waren naar het ziekenhuis gekomen met ome Johnny, tante Petra, de kinderen en de andere opa en oma.
Ik werd ondertussen in een aparte kamer geroepen door de hartcardioloog en de kinderarts. Al snel kwam ter sprake dat de ambulance onderweg was vanuit het Erasmus en dat je direct overgebracht zou worden. Als je hier nog doorheen zou komen, zouden ze je 6 tot 18 maanden geven.
Ik ging kapot; ik huilde en huilde. Ze lieten ons even alleen. Ik moest sterk zijn voor jou, want jij had me nodig, en alles zou voor nu goed komen. Dat moest gewoon; er zou vast nog wel iets zijn in Erasmus dat jou ging helpen. Ik liep terug naar jou, en jij zat er nog altijd even vrolijk bij met een grote glimlach op je tablet. Je vroeg wat er was. Ik zei dat we naar een ander ziekenhuis gingen, een eindje rijden, en dat opa met jou in de ambulance mee zou gaan. Ik zou thuis spullen halen en je achterna komen.
Jij was zo sterk en dapper!! In de ambulance zong je ons dag vriendjes en vriendinnetjes toe van Bassie en Adriaan, en je vertrok. Ik hoorde van opa met harde sirenes richting Rotterdam toen mama op de IC aankwam. Je lag al aan alle toeters en bellen. Ze verdoofden nog even je pols om een speciaal infuus aan te prikken. Gerum manneke... We konden de ouderkamer gebruiken aan het einde van de gang omdat het inmiddels midden in de nacht was. Een dag later zouden wij kunnen inchecken in het Ronald McDonald Huis.
Dit was het begin van een HEL...
