2 miskramen binnen 3 maanden: "Ik voel me zo leeg"

Onze zoon werd 1 in Oktober, dus wilde we graag een broertje of zusje voor hem als het ons weer gegund was..

Begin December had ik een positieve test in handen.. Mega blij waren wij natuurlijk! Ook met het leeftijdsverschil waren we dik tevreden.. 

In de nacht van 11 op 12 December ga ik op zolder liggen in de logeerkamer want de buren waren tv aan het kijken met het volume van een discotheek. Ik ga me er dan heel erg aan storen dus voor mijn eigen rust naar zolder gegaan. Mijn man ging om 03.00 de deur uit om te werken, ik werkte op dat moment niet zodat ik alle aandacht kon geven aan onze zoon..

Ik werd rond een uur of 7 wakker door zoon zijn gehuil, ik wil op staan en voel wat warms tussen mijn benen.. Ik voel met mijn hand, het plakt en ik weet direct dat het bloed is.. 

Ik bel de buurvrouw, die is er binnen een paar minuten, ik bel direct mijn man die komt naar huis toe vanuit Amsterdam.. Schoonouders gebeld en die komen zoon halen zodat ik kan douchen, de verloskundige kan bellen etc..

Volgens de berekening zou ik ongeveer 6 weken zwanger zijn, dus we hadden ook nog geen echo gehad (gelukkig).. Ik moet het afwachten hoe het bloeden verloopt en krijg dan een echo om te zien of mijn baarmoeder leeg is. Dit blijkt zo te zijn, helaas een miskraam, heel verdrietig.. Maar aan de ene kant ook realistisch dat het misschien dan wel niet goed zat..

Het bloeden lverloopt zoals een normale ongesteldheid dus daar heb ik ondanks wat krampen ook niet heel veel last van..

We besluiten dat we er toch weer voor willen gaan en heb ik begin januari weer een positieve test.. Weer super blij natuurlijk maar ook bang, wat als het dadellijk weer mis gaat? 

Dus de mijlpaal 6 weken was spannend, met 7 weken mag ik gelukkig een echo om te kijken hoe het er uit ziet, en super mooi kloppend hartje! 

Met 8 weken weer een officiële termijn echo, 4 dagen na mijn man zijn verjaardag! Hoe mooi is dat! 

Als ik 11 weken ben ga ik met een vriendin naar de 9 maanden beurs, leuke spulletjes kopen voor de baby en een nieuwe kinderwagen! 

Ik twijfelde nog of ik daar nog een echo liet maken maar de rij was lang dus daar hadden we geen zin in.. (gelukkig maar achteraf)

In de nacht van zaterdag op zondag slaap ik weer op zolder door gestommel van de buren, ik wordt wakker en ik voel weer wat warms tussen mijn benen.. Ik begin direct te gillen, de enige die mij hoort is mijn zoon, man is al naar zijn werk..

Het is veel bloed, dus weer bel ik de buurvrouw, me man, en me schoonouders zodat die onze zoon kan ophalen.. Ondertussen ben ik gaan douchen en is zoon bij de buren.. Mijn man is binnen 40 minuten thuis en samen bellen we de verloskundige..

Het is Zondag dus de praktijk dicht en we moeten naar het ziekenhuis komen, ik moet in een verloskamer wachten zodat ze een echo kunnen maken, ik ben op dat moment 11+4 dagen zwanger.. 

Helaas laat de echo zien dat er inderdaad geen hartactie meer is, terwijl we die een aantal weken terug wel hadden.. Ik begin keihard te huilen, waarom waarom? 

Ik moet het bloeden afwachten, is het vrijdag nog aan de gang dan krijg ik een tablet ingebracht om weeën te simuleren.. 

Die Zondagavond zitten we wat beduusd op de bank, zoon ligt op bed en ik kan alleen maar huilen.. 

Ik moet plassen zeg ik tegen mijn man, ik sta op gevolgd door een golf aan bloed en het loopt zo de pijpen van mijn trainingsbroek uit.. Mijn man schrikt hier heel erg van en begeleid mij naar boven onder de douche.. Zo kan ik even vergeten hoe ik me voel, ik voel alleen het water op mijn hoofd.. 

Helemaal opgefrist en met een handdoek tussen mijn benen ga ik weer naar beneden op de bank zitten, want moe ben ik totaal nog niet.. 

Ik krijg het gevoel dat ik moet persen, snel ga ik weer naar de wc die mijn man inmiddels met vuilniszakken heeft beplakt voor het geval dat alles onder zit..

Ik trek mijn broek uit maar ik ben te laat alles zit onder, alsof er iemand is vermoord.. 

Weer ga ik naar boven, ik ga daar maar even op de wc zitten voordat ik onder de douche stap.. 

Ik zie mezelf in de weerspiegeling van de douche, en ik schrik.. Ik ben lijkwit en me ogen zijn grauw.. Dit beeld herken ik, zo zag ik er ook uit nadat ik was bevallen van onze zoon, waar ik enorm veel bloed had verloren, en 5 minuten erna wegviel..!! 

Die bevalling speelt weer opnieuw af in mijn hoofd, en tegelijkertijd bel ik de verloskundige, ik voel me slap worden..

De verloskundige is er binnen 5 minuten en ik ben naar beneden gebracht door mijn man..

De verloskundige schrikt van het bloed in de wc beneden en ik zeg dat het heel erg heftig is.. Ook ziet me ze gezicht en herkend dit ook van de bevalling van onze zoon.. 

Conclusie, ik moet met spoed naar het ziekenhuis, een ambulance afwachten duurt te lang, dus de auto van de verloskundige wordt afgeplakt en we zijn binnen 3 minuten in het ziekenhuis..

Ik moet weer een verloskamer in en op bed liggen om het bloeden zo veel mogelijk te beperken. Maar ik moet plassen, ik wordt geholpen door een verpleegkundige en ook die schrikt van het bloed, ook daar zit alles onder.. 

De gynaecoloog wordt weer gebeld dat hij echt snel moet komen.. 

Binnen 5 minuten staat ook de gynaecoloog in de kamer en moet ik op een stoel liggen voor een inwendige echo.. Hij ziet het vruchtzakje zitten en wil het eruit trekken met een pincet, meedere pogingen worden gedaan, het doet mega zeer, en door het aanspannen gutst het bloed eruit.. 

De gynaecoloog wordt een beetje zenuwachtig en hij roept dat ik plat op bed moet gaan liggen.. Uiteraard volg ik zijn bevel en krijg te horen dat ik een curettage krijg.. 

Binnen 10 minuten wordt ik opgehaald en lig ik op de O.K.. 

Daar zijn ze zo aardig dat ik al deze ellende vergeet, en wordt ik wakker op de uitslaapkamer waar ik in de ogen kijk van een hele lieve verpleegkundige.. 

Ik ben vergeten wat er die dagen ervoor is gebeurd, totdat ik wil gaan zitten en weer bloed voel.. De verpleegkundige kijkt en zegt dat het maar een paar druppels zijn (gelukkig)

Ik wordt die dag ontslagen en kom thuis, met een heel leeg gevoel van binnen..