1 jaar met-zonder Henry

Dag Henry,

We zijn vandaag 1 jaar écht zonder jou. Een jaar geleden ben je, na de ceremonie, gecremeerd. Een jaar geleden kuste ik jouw voorhoofdje voor het laatst en streek ik voor het laatst met mijn wijsvinger over jouw handje en jouw neusje. Eerder deze week ben ik niet in staat geweest naar je te schrijven, maar aangezien we nu toch weer een mijlpaal hebben, heb ik besloten wel te schrijven. 

Vorige week hebben we een prachtig feest gegeven voor jouw eerste jaardag, de dag erna was jouw echte jaardag én daarmee was jouw eerste jaar ten einde. Spontaan, plots en sneller dan verwacht waren de 365 dagen over. Pijnlijk veel sneller dan verwacht. De eerste weken na jouw dood kropen voorbij. Iedere keer dat ik op de klok keek vroeg ik me af waarom secondes zo lang konden duren, maar een jaar verder gaan de secondes mij te snel. Iedere seconde verder weg gevoerd van de laatste keer dat ik aan je kon ruiken en je kon vasthouden. Iedere seconde pijnlijk verder weg.

Op jouw feest waren 44 mensen aanwezig. We hebben je bellenpost gestuurd en we hebben met zijn allen gegeten van jouw prachtige taart. De ruimte was supermooi versierd en het was een hele mooie dag. 

Maar afgelopen week was toch wel zwaar lieverd. We hebben 1 taart te weinig opgehaald, we hebben jou niet zien kliederen met taart, geen kaarsje zien blazen en ook geen cadeautjes uit zien pakken. Allemaal dingen waar we wel naar uit hebben gekeken, verwachtingen en dromen die we voor je hadden.

Op 13 november 2022 heb ik een kaarsje op een cupcake voor je uitgeblazen en een wens gedaan voor jou. Ik hoop dat mijn wens uit is gekomen. Mijn wens was een mooie verjaardag, waar je ook zou zijn. Heb je een mooie verjaardag gehad? Met taart en ballonnen en cadeau's en een hele berg bellenpost? Ik hoop het zo.

Dag frummeltje,

We houden van je