2 jaar geleden
1 jaar, 3 zwangerschappen (1/3)
Bijna 9 maanden zwanger, maar niet aan één stuk
2021, het was me een jaar. Drie zwangerschappen dus. Steeds iets verder, maar steeds zonder levend kindje. Ik zal bij het begin beginnen.
De wens
Sinds 2016 ben ik gelukkig samen met mijn lieve vriend. Beide weten we op dat moment al zeker dat we, wanneer het ons gegund is, op een keer kindjes willen. In de komende jaren kunnen we alvast wennen aan alle kindjes die bij onze vrienden geboren worden. Aan het begin van 2020 besluiten we dat dit het jaar is waarin we het zelf willen gaan proberen. We hebben geen haast, dus besluiten tot na de zomervakantie te wachten met het verwijderen van mijn spiraaltje.
We hebben geen haast.
De eerste keer raak
Uiteindelijk wordt in september 2020 mijn spiraaltje verwijderd. Allereerst wil ik even aankijken wanneer mijn volgende cyclus begint om een duidelijk startpunt te hebben. Zodra die zich heeft aangekondigd, begin ik ook met het bijhouden van mijn temperatuur, om te kunnen inschatten wanneer ik ovuleer. En dan kan het proberen van start. Wat duren die twee weken na iedere ovulatie lang zeg. Oktober, november en december gaan voorbij. In januari lijk ik me tegen het einde van mijn cyclus anders te voelen dan anders. Ik wacht tot 2 dagen na mijn verwachte menstruatie en doe een test. Positief.
De eerste keer mis
Ik laat de positieve test aan mijn vriend zien. We zijn beide nogal nuchter van karakter en reageren dan ook mild enthousiast. 'Eerst maar eens afwachten.' We weten beide dat er in de eerste 12 weken een behoorlijke kans is dat het mis gaat. En dat gaat het. Nog geen week na de positieve test begin ik wat bloed te verliezen. Een dag later verlies ik het vruchtje.
Mijn verhaal van moment tot moment is te volgen op Instagram (mamavan.janiek).
