Uitslag over telefoon werkt niet zo fijn.

Wat een weken. We moesten best lang wachten op de uitslag. Ik zou vrijdag gebeld worden met de uitslag. Heel de dag een beetje staren naar de telefoon en lekker verder oefenen met ons klein menneke. Rond 17.00 ging ik even naar Nijmegen om iets op te halen wat ik besteld had via marktplaats. Precies op de terug weg werd ik gebeld door de dokter (lekker ook als je op de snelweg rijdt en veel lawaai om je heen hebt.) Tijdens het rijden (handsfree natuurlijk!) maar de dokter gehoord. Door het rijden is er niet veel blijven hangen en had ik veel vragen achteraf. Ik heb mijn vriend ingelicht en we zeiden tegelijk dat we de dokter face to face wilde spreken. Zo gezegd, zo gedaan. Afspraak gemaakt en nu wachten tot de afspraak is.

Een week verder. Yes, Hayden inpakken en richting het ziekenhuis. Eindelijk al onze vragen een antwoord. Wat we te horen kregen: Hayden heeft in 30 cellen (dat waren de cellen die ze onderzocht hebben) een extra chromosoon 21 en hij heeft trisomi 21. Dat is een standaard vorm van Down syndroom. We weten niet hoe het ontwikkeld maar dat weet je bij geen een kind. Elk kind is anders en dat is ook met kinderen met Down. Er is ook gekeken of hayden mozaiek vorm had maar dat is vor 95% uitgesloten. Wat nu? Ja dat vraag ik mezelf ook af. 

We hebben nu heel zijn ziekenhuis traject opgestart. We gaan komende week naar de kinder cardioloog, de fysiotherapeut komt langs voor zijn eerste afspraak (fijn dat de fisio aan huis komt en dat we niet ooknog daar ergens anders voor naartoe moeten.) De oogarts is ook een tussenstop die we moeten zien en dan de downpoli.  De downpoli zijn er meer ouders met kinderen zoals ons lekker menneke. Daar kunnen we praten over kinderen met down en hoe wij ons als ouders voelen. Ik denk dat ik daar naartoe wil, om erover te hebben. 

Even een update over Hayden. Hij doet het GEWELDIG! Drinkt nogsteeds aan de borst en groeit als een speer. Hij rolt al zo veel om dat ik moet oppassen wanneer hij op mijn bed ligt en ik even omdraai. Dan kan hij al richting de rand gerold zijn. Wij als gezin gaat het ook super. We kunnen niet zonder ons menneke en we zijn er als ouders sterker door geworden. 

Tot de volgende post ;)