Mijn weg naar de eerste zwangerschap

De meesten van jullie zullen het wel kennen. Er begint een klein vonkje in je en langzaam word het een laaiend vuur. Je weet het nu zeker, je bent er 'klaar' voor en gaat het gesprek met je partner aan. 

Mijn man en ik zijn vrij jong getrouwd, uit huis getrouwd, dat wel. Ik met 19 jaar en hij met 21 jaar, durfden het aan en we stapten in het huwelijksbootje. Er volgden een paar mooie en minder mooie jaren. En het vonkje, dat ik altijd al had was ondertussen uitgegroeid tot een laaiend vuur. Dus daar gaan we (ik) naar de man toe, voorstellen om te stoppen met de pil. Hij had nog iets meer tijd nodig maar op 01-01-2016 was het dan zo ver. Ik zou gaan stoppen met de pil. Omdat ik er ondertussen al ruim 8 jaar gebruik van maakte had ik geen idee hoe mijn cyclus zou zijn.

Mijn cyclus bleek wel een dingetje te zijn, toen ik na 5 weken nog niet ongesteld was, hing ik al aan de lijn met de huisarts. Maar die stelde me gerust, je lichaam heeft vast even tijd nodig, 8 jaar is niet niks.

Het zat me toch niet lekker en ik haalde er allerlei dingen bij. Was ik een beetje misselijk? Zwanger! Had ik ook maar iets gevoelige tepels? Zwanger! Even een stemmingswisseling? Zwanger! En noem zo maar op. Dit werkte niet voor mij. Dus een test moest het antwoord geven. Natuurlijk was deze negatief. Na een week of 6 werd ik dan toch ongesteld. 

Omdat ik mijn cyclus nog niet kende, deed ik voor de zekerheid elke 4 weken 1 test, of 2. Want ja, wij waren toch vrij actief in bed en je weet het anders tenslotte nooit. Maar keer op keer negatief. Ook was er nog totaal geen patroon in mijn cyclus te ontdekken. 

Na 6 maanden pil-vrij te zijn dacht ik echt dat ik zwanger was. Alles was anders. Ik voelde me anders en ik deed anders. Ik was ervan overtuigd dat deze positief moest zijn, maar helaas negatief. Dit deed zeer. Waarom lukte het ons niet? Iedereen om me heen raakt zwanger en bizar snel ook. Waarom wij niet? Waarom? Nu achteraf weet ik dat ik niet mag klagen maar dat wist ik toen nog niet. En elke maand duurt zo lang, als je zo'n grote wens hebt.

Na onze vakantie in Spanje vond ik het tijd om weer een test te doen. Ik kon het weer aan om teleurgesteld te worden. Ik voelde me niet zwanger, merkte niks dus deze was echt voor de vorm. 

Op zondagochtend, manlief lag te nog te slapen, was het dan zo ver. Beneden een plastic bekertje pakken, plassen, helft ernaast, je kent het wel, 4 druppels op zo'n cassette laten vallen en wachten maar. De cassette wel op de kop gelegd want ik wil mezelf niet gek maken. Omdat we op zondag ochtend altijd verse croissants eten, was ik alvast begonnen met het klaarmaken ervan. Ik had net stap 1 uitgevoerd, de oven aanzetten. En kon het toch niet laten om even te spieken en wat denk je? 2 dikke vette strepen! Het was toch gelukt, ik was zwanger!