Kamperen in Andalusië

(Blog 4 van de reeks 'Roadtrip zuid Spanje, 5000 kilometer op de teller en 3 kleine kinderen op de achterbank) 

Wat een uitzicht

Kamperen in Andalusië, het kan zeker. Kamperen in Andalusië met kinderen, ook dat kan zeker. Wij hebben het bewijs. De zon zakt, we zwijgen van geluk. In de verte zien we aan de kustlijn de lampjes aanspringen en ver op zee, waar we eerder dachten niets te zien, drijft nu opeens toch een grote verlichte boot. Ook de krekels ‘springen aan’ en verzorgen ons van wat achtergrondmuziek. De muziek wordt tijdelijk verstoort door een dorpshond die ook even ‘aan springt’, maar ook hij vindt na een tijdje weer de rust. In een dorpje, een stukje onder ons op de berg, klinkt wat vrolijke muziek.

Keutels en krekels

De krekels krekelen mee op de beat. Of de krekels kakelen, mekkeren, kraken. Wat doen die eigenlijk? Drie meter voor me klinkt wat geritsel in het dorre gras. Gras, harde sprieten, of wat is het eigenlijk? Ik kan niet zien wat het geritsel is. Misschien maar beter ook. Overal op de grond liggen zwarte keuteltjes zwijnenpoep, maar na twee dagen kom ik er achter dat het gewoon gedroogde olijven zijn. Misschien maar beter ook. Ik had al zo met die zwijntjes te doen..

Slapen in een safaritent

Kamperen in Andalusië, wie had dat gedacht. We zitten op de houten vlonder naast onze safaritent. In die tent ligt ons kleinste meisje alvast te slapen in haar campingbedje. Ook voor haar is dit inmiddels slaapplek nummer 5 tijdens onze roadtrip naar zuid Spanje. Haar eigen vertrouwde campingbedje, maar dan in een andere setting. Haar eigen knuffeltje en speentje zorgen er voor dat ze niet onder de indruk is van een andere kleur verf op de muur, of geen muur.. het horen van een zoemende ventilator, dan weer een tikkende airco en nu weer krekelende (daar heb je het weer) krekels. Ze draait op haar buik, het kontje gaat de lucht in, knuffeltje tegen haar wangetje en de luiken sluiten zich.

Slapen in een klein knus tentje

Ik kijk even achterom en zie een zaklamp richting de sterren schijnen. In een klein bijzettentje liggen onze twee kleutermeisjes. Voor hen is het niet alleen verblijf nummer 5, maar tevens bed nummer 5. Ook zij zijn meteen vertrouwd met een eigen knuffel en logeerkoffertje vol met.. nog meer knuffels, zelf ingepakt voor de reis.

Nooit eerder alleen in een tentje geslapen, maar bij het zien van het tentje duiken ze er in om er vervolgens pas in de ochtend weer uit te komen. Jammer. Stiekem hoopte ik op een ‘ik ben bang’ of een ‘ik wil in de grote safaritent slapen’, zodat ik zelf in het kleine bijzettentje kon gaan liggen. Helaas. Toch nog een klein beetje geluk in de ochtend. ‘Mama mama!’, hoor ik om 7 uur. Mijn ogen openen zich en ik zit meteen rechtop, ‘JA, ze roepen mij, dus ik mag erbij’. Voordat papa nog maar een beetje kan begrijpen wat er allemaal gebeurt, lig ik al in het tentje bij mijn twee kleuters. ‘Kom.. 7 uur is te vroeg in Spanje, we gaan nog slapen’ en we slapen allemaal nog twee uurtjes verder. Mama dolblij. Kamperen in Andalusië mét kinderen? Wat een avontuur.

Op weg naar ‘het toiletgebouw’

Wat is er nou fijner dan op je slippertjes naar het toiletgebouw sjokken? Niks, denken veel mensen dan. Daar is het deze kampeerder dus niet mee eens. Eerst even terug naar het toiletgebouw. Dat is hier dus 1 toilet en 1 douche, super netjes dat wel. We logeren in een tent tussen de olijfbomen op een berg. Een stukje verder van ons staan nog twee safaritenten. Het kiezelpad naar boven brengt je naar het reusachtige toiletgebouw, waar ook een mooie buitenkeuken is, een loungetent en een heerlijk zwembad. Naast het zwembad is ook meteen het huisje van de B&B, wat bestaat uit 3 kamers en het gedeelte van de eigenaars zelf.

Alleen in het donker

Laten we dan weer eens terug gaan naar het kiezelpad waar je dan loopt in de avond en ochtend om je tanden te poetsen of om even naar het toilet te gaan. Daar loop je dan. Alleen. In het donker. Op de maat van de muziek en de krekelende krekels. De verlichte paaltjes die het gisteren nog deden, zijn nu uit. Jammer. Dus daar loop ik met mijn telefoon een beetje bij te schijnen. Oke, ik loop een beetje sneller dan de ‘beat', want misschien vind ik het toch nog altijd een ietsie pietsie spannend om in het donker daar zo alleen te lopen.

Genieten

En toch geniet ik op en top. Van de jongen op het balkon bij het B&B huisje die met zijn armen wild om zich heen zwaait om de muggen weg te jagen, van de stilte, van het verlichte zwembad en toch ook weer van die krekels. Wanneer ik terug loop, loop ik misschien nog ietsje sneller omdat mijn telefoon het heeft begeven. Wanneer ik dan een zwart beest voor mij het kiezelpad zie oversteken, hups ik nog wat sneller op mijn slippertjes het kiezelpad af om vervolgens met een grote grijs op mijn gezicht aan te komen bij onze casa. Net alsof je een spannende tocht in de jungle alleen hebt overleefd en het gevecht met die passerende panter hebt gewonnen. Maar dan anders. De kindjes die dan rustig slapen en het (z)wijntje dat dan op mij staat te wachten, maken de thuiskomst nog fijner.

En nog een keer

In de ochtend dan hand in hand met een kleuter weer hetzelfde paadje omhoog en de eigenaar begroetend die het terras schoon schrobt. Dan weer terugkomend bij je safaritent waar diezelfde aardige man 10 minuten later een dienblad met een lekker ontbijt op tafel zet, dat is echt genieten hoor. Ja mensen, in de kampeerwereld is dat echt wel vet luxe, dat weet ik. Dat stond niet op de planning, maar er achter komende dat ons plekje toch verdomd hoog op een berg ligt en de dichtstbijzijnde bakker verdomd laag op dezelfde berg woont, heeft ervoor gezorgd dat we ons lieten trakteren op een geserveerd ontbijt bij onze tent.

Terwijl ik dit stukje typ, ligt ons kleinste meisje in de tent te slapen en hoor ik haar twee zussen lachend ‘boven bij het zwembad’. Ik zou ook even een dutje gaan doen, maar nu lig ik hier toch weer in een stoel met mijn benen omhoog, de zon brandend op mijn inmiddels toch aardig bruine knieën en voor me de mooie middellandse zee, een kustplaatsje waarvan ik de naam niet weet omdat we denk ik al zo’n 100 dorpjes hebben doorkruist, wat witte huisjes verspreid van elkaar, een paardenstalletje en twee meter bij mij vandaan staat een soort van zelf geknutselde elektriciteitsmast.. maar daar kan ik best wel doorheen kijken. Zonde om dan een dutje te gaan doen dacht ik zo.

Nu mijn knieën toch wel beginnen te branden, mijn oksels klotsen (sorry voor het verstoren van je ideaalbeeld) en mijn ogen knijpen van het felle zonlicht, loop ik ook maar eens het kiezelpad omhoog richting het verkoelende water om een duik te nemen.

Nothing can beat de tent

Na het drie-dubbele-stapelbed in een F1 hotel onderweg, de heerlijk koele glamping ‘iglo tent’ op een camping in zuid Frankrijk, het mooie Spaanse appartementje El Patio de Mi Casa middenin de oude stad van Toledo en het Spaanse huisje bij B&B La Granja de Antonio in Andalusië (Malaga), staat bij mij deze safaritent bij Campo Agave, dichtbij het dorpje Sayalonga (Malaga, Andalusië), op de eerste plek. Daar kunnen de vaatwassers, wasmachines en verkoelende airco’s niet tegenop. Blijkbaar slaap ik nog steeds het liefste in een tentje tussen de krekelende krekels, ver weg van tikkende airco’s, luidruchtig verkeer en lallende mensen op straat. Heerlijk hier, op die berg tussen de knorrende zwijntjes, zoemende muggen, prachtige paarden, krekelende krekels en mijn lachende kindjes. Kamperen in Andalusië? Doen!

---

Benieuwd naar de andere verhalen en foto's van onze roadtrip? Check Inspirerendgekwebbel.nl of volg Inspirerend Gekwebbel op Facebook of Instagram