Het ultieme lockdown uitje (wat mij betreft!)

Ik moest eruit. Ik merk aan álles in mijn lijf dat ik weg moet. Ik ben graag buiten met de meiden, ik reis graag, ik onderneem veel. En nu zitten we al maanden thuis. Ik merk aan Indy, onze kleuter van 4,5, dat ook zij moeite krijgt met alles. Ze is nog ongeduldiger dan ze al was, het lontje wordt korter en de verveling is aardig toegeslagen. Stop daar zusje Bodi van 15 maanden bij en je begrijpt dat onze kleuter het wel eens fijner heeft gehad thuis, want Bodi vraagt gewoon veel aandacht en als grote zus moet je dan toch vaak even wachten.  Een paar weken geleden kwam ik na mijn rondje hardlopen in de ochtend thuis. De zon scheen, het was fris buiten. Voordat ik de douche in vloog riep ik 'iedereen klaar zo, we gaan weg. Naar het strand, het bos, boeit me niet. We gaaaaan!' 

Het strand leek me rond 12-en niet handig, het zou er vast druk zijn dus ik besloot last minute een wandelpony te huren. Een wat? Een wandelpony.. net als een hond, maar dan een waar je kind op kan zitten. Zo konden wij die middag nog terecht, Indy was dolgelukkig want ze is gek op paarden. Bodi vond het ook fantastisch want ze is met haar 15 maanden nu al gek op paarden en ze was niet uit de stal weg te krijgen. Het was een leuk rondje door het bos en nadat we Duna een hele zak wortels hadden gevoerd was het tijd om even op te warmen. Vlakbij de manege vonden we een tentje langs we weg met warme soepjes, chocomel, glühwein en pannenkoeken to go. En nog een toffe speeltuin erachter.  

Nu de scholen weer opengaan (halleluja) komt ook het besef (en de opluchting) dat ik mijn meiden weer veel minder ga zien. Voor iedereen beter, want ik struggle elke dag met het feit dat ik de tijd die ik extra met ze door kan brengen koester (of probeer te koesteren) maar dat ik eigenlijk elke dag met het gevoel leef dat ik ze tekort doe. En dat is echt zo. Want in deze tijd kan ik er niet 100 procent voor ze zijn. Het huis wordt 20x sneller een zooi omdat we allemaal 24/7 thuis zijn, onze schoonmaakster komt al weken niet omdat haar kids natuurlijk ook thuis zitten en dan moeten we het thuiswerken ook nog eens combineren met school (ok groep 1, maar toch) én de zorg voor een dreumes die heel veel aandacht vraagt. 

Eergister boekte ik daarom een hotel. Een hotel voor Indy en mij. Even weg, weg van huis, man, dreumes, katten, boodschappen, schoonmaken, álles. Een nachtje ergens samen slapen stond al een tijd op de planning, maar omdat alles dicht was schoof ik dat steeds vooruit. Indy zeurt al maanden wanneer ze een keer met mama in het grote bed mag slapen. Dus nu was het gewoon tijd! 

Juist omdat alles dicht is wilde ik graag een hotel met een bad op de kamer. En dan het liefst ook nog een bubbelbad. En dat lukte. We pakten samen Indy's koffertje in, de knuffels en het voorleesboekje werden niet vergeten. Ik bracht Bodi naar bed na de lunch, gaf haar een extra dikke knuffel en kus (want ja hallo, die ging ik zo missen), we zwaaiden naar papa en toen gingen we op pad. Onderweg even een pitstop om een shitload aan snoepjes, chips en koek in te slaan en zo reden we samen naar Veenendaal. Onderweg haalden we nog even de net gekochte schaatsen in Rhenen op (regelen we gewoon nog effe voor dit weekend)  en rond een uur of 3 checkten we in. Indy was echt door het dolle heen, ze rende met haar kamerpasje (vet stoer) door de gangen van het hotel op zoek naar onze kamer.  Aangekomen in onze kamer moest alles natuurlijk even uitgeprobeerd worden. We draaiden iets teveel rondjes op de comfi stoel, we sprongen samen op bed terwijl we naar onszelf in de spiegel keken, we aten veel te veel chocola, Skittles en koekjes en we speelden samen tikkertje. We hebben álle zeepjes opengemaakt en geroken, we vulden het bubbelbad met veel te veel sop, we keken 20 filmpjes achter elkaar en we lieten pizza's komen.  Na het eten buikten we uit op het grote bed. We keken nog meer filmpjes en we lieten het bubbelbad nog een keer vollopen. Maar het hoogtepunt voor Indy was toch echt samen met mama slapen. Ze vroeg wel 10 keer 'wanneer gaan we slapen mama' en ik zei dat dat helemaal niks uitmaakte, want het was feest. Maar Indy wilde heel graag slapen. Samen met mama. Dus na ons 2e overvolle bubbelbad zijn we lekker samen in bed gaan liggen. Ik las een boekje voor, en rond kwart over 9 ging bij Indy het licht uit en lag ze heerlijk naast mij te snurken. Ik dronk een rood wijntje in bed, Netflixte nog even een serietje tot 11 uur en toen ging ik ook slapen. Helaas was de nacht een kleine anticlimax, want ik slaap gewoon NIET met een kind naast me. Indy sliep fantastisch tot een uur of 2, 3 weet ik veel. En toen werd ze 's nachts dus 3 x wakker om te vragen of ze uit bed mocht. Top. Uiteindelijk hebben we blijkbaar toch geslapen, want rond kwart voor 8 werden we wakker en dat was ook precies hoe laat ik mijn wekker had gezet vanwege de online logopedieafspraak die we elke vrijdag hebben om half 9.  

We haalden beneden in de lobby ons ontbijtje op en we genoten rustig in onze kamer van al het lekkers. Na logopedie vulden we het bubbelbad voor een laatste keer, maakten we leuke foto's op het bed en pakten we onze koffertjes weer in om de dag af te sluiten bij Het Leersumse Veld, want er stond een wandelpony voor ons klaar. 

Supermazzel met het weer, want we reden vanmorgen weg en het zonnetje brak door. Bij aankomst stond kleine Calimero voor ons klaar en wandelden we heerlijk over de ruiterpaden bij het Leersumse Veld, een heel leuk stukje om te rijden! Na een uurtje was het tijd om weer naar huis te gaan. Calimero mocht de half afgekloven appel van Indy opeten en wij reden moe, maar voldaan weer naar huis. Dit was echt zó ontzettend leuk om samen te doen! 

Bij thuiskomst bedankte ik Indy voor de leuke dagen. Ze zei 'maar ik heb dat toch niet geregeld' (4 jaar he...) Nee lief, maar je hebt er wel een feestje van gemaakt. Ze wil morgen weer.... ;)  en ik ook. Want ik ben gewoon een sucker voor 'hotel life' (ben ik de enige? Ik HOU van hotels...)