Voor het eerst uiteten, the day after

Jemig dat was sowieso al een eeuwigheid geleden dat we samen uit eten waren geweest.

Ik kon het ook echt niet terug halen en Jopie met zijn mega geheugen ook niet. Nou geloof mij, dan is het echt lang geleden geweest.

Bij aankomst moeten we op de stip plaatsnemen, haha lijkt Idols wel. Zal ik gaan zingen? 😂

Of we klachten hebben gehad afgelopen 24 uur. Nee hoor, we hebben wel wat kriebels in de neus van alle stof uit het horrorkamertje, maar dat telt niet. (Vertel ik je later)

We zijn gezond verklaard, fijn om te horen en we mochten meelopen.

Even de handen desinfecteren en vervolgens kregen we binnen een plaatsje toegewezen.

Jeetje het valt mij wel op hoe ver alle tafels uit elkaar staan. Dat is echt een verschil dan voor de corona.

Gelukkig zijn er twee shifts want anders kunnen ze dit inderdaad niet overleven denk ik.

Wel vind ik dit (heel egoïstisch!) heerlijk dineren, je zit echt lekker privé en hebt alle ruimte. Ik voel dus niet de behoefte om mijn mondkapje te pakken, thank god🙌🏻

We hebben heerlijk gegeten en echt even genoten van elkaars gezelschap. We konden ook ons hele gesprek in 1x afmaken en gelijk weer een nieuw gesprek starten haha.

Wat een luxe, het was fijn even zo samen kletsen zonder onze kleine kletskous tussendoor. Maar toch mis je het ook weer. (Bizar hoe dat ouderschap werkt)

Wat betreft het uiteten gaan..

Het is allemaal goed geregeld, bij sommige gasten zie je wel dat zij niet altijd even goed de regel van de 1,5 meter aanhouden.

Want 1,5 meter is nemen…maar ook geven! En dat laatste blijkt best wel lastig voor sommige, helaas. Desondanks goed te doen want het overgrote deel doet het wel.

Als we allemaal blijven opletten en blijven geven, blijft de macht bij ons en niet bij mister Corona.

Samengevat wij hebben dus genoten, het is allemaal goed geregeld en je kunt het zeker doen. Veel plezier, blijf geven en blijf gezond.

En nu de luikjes toe, want morgen staat er weer een opruimdag voor de boeg. Niks meer gewend deze mamma, trusten!