7 jaar geleden
Zoontje van 2 jaar slaat zichzelf
Help!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hi allemaal.
Ik heb een dilemma.
Mijn zoontje van 2.5 slaat zichzelf steeds vaker en harder in zijn gezichtje. Dit is nu ongeveer 2 maanden aan de gang. Dit doet mij natuurlijk veel pijn als moeder zijnde. Hij slaat zichzelf zodra hij boos/verdrietig of gefrustreerd is. Zodra hij zo een bui heeft pak ik zijn handjes van zijn hoofd af en ga het hem dan wel uitleggen dat hij zichzelf niet moet slaan. Daarna zoekt hij wel troost bij mij en dat geef ik hem ook. (Alleen is het vooral om hem te laten stoppen met zichzelf pijn te doen) hij is nog niet ver met zijn spraak zodat hij kan vertellen wat er is. Het wordt allemaal wel steeds duidelijker met zijn zinnetjes Maar hoe kan ik het beste dan met zijn gedrag omgaan. Want ik weet het echt niet meer.
Groetjes donja
Anoniem
Dank je voor jullie tips. Ben blij dat wij dat niet als enige hebben (een kleine driftkop) ga het proberen om steeds opnieuw met hem te praten en hopelijk is het dan snel voorbij
Oaive
Je hoort ook verhalen van kinderen die met het hoofd tegen de muur gaan slaan uit frustratie. Vaak is dit inderdaad omdat ze zich nog niet zo goed kunnen uiten met woorden. Tip van Annemiek2 is ook een goede, proberen te praten en woorden aan te reiken waardoor hij boos zou kunnen zijn.
Anoniem
Het is natuurlijk ooit begonnen als frustratie, maar vaak slaat het snel om in een stukje aandacht krijgen. Jij reageert hierop, hij wordt getroost, best een leuke combi en echt pijn zal die zichzelf niet doen (ze zijn natuurlijk niet dom ;)) Wellicht even kijken wat die doet als je het negeert, geef hem een knuffel als die het niet doet. Onze 2 jarige deed het ook, maar nu een paar maanden later is hij er mee gestopt. Hij deed het ook maar afentoe, en niet meerdere keren per dag, maar vanaf het begin hebben wij het genegeerd.
Annemiek2
Dat is heel erg frustrerend als je dat ziet. Mijn zoon sloeg zichzelf niet maar zette het op een gillen en ging op de grond zitten en liggen. Ook hij kon zichzelf nog niet uitdrukken. Ik ging bij hem zitten en gaf waar hij op dat moment behoefte aan had. Probeerde te vertellen wat ik zag of wat er gebeurd was. Woorden aan hem geven waarvan ik dacht waarom hij zo deed. Pas toen hij beter ging praten zijn die buien minder geworden en nu zijn ze er zo af en toe. Mijn zoon is inmiddels 4 jaar maar hij heeft wel autisme en zit op een kinderdagcentrum voor kinderen die speciale aandacht nodig hebben. Geduld en blijven praten is de sleutel om het te verminderen. Soms kan het zijn dat er meer aan de hand is. Heel veel sterkte en geduld toegewenst