Zo kan ik echt niet slapen.

Zachtjes loop ik de gang uit. De kinderen liggen net op bed en mijn man zet alles al klaar op tafel om er nog een gezellige avond van te maken. Ik trek net de gangdeur dicht als ik een kreet hoor.

Onze dochter is een moeilijke slaper en ze doet dit wel vaker als ze net in bed ligt, dus mijn alarmbellen gaan nog niet af. Pas als er een woeste schreeuwpartij en een huilbui volgt, vlieg ik als een speer terug naar boven.

Want dit was niet mijn dochter, maar mijn zoon die nu helemaal hysterisch ligt te huilen in zijn bed. Dit heb ik bij hem nog nooit meegemaakt en ik storm dan ook zijn kamer op, bang voor wat er gaat komen.

Met tranen in de ogen kijkt mijn zoon mij opgelucht aan. Heftig snikkend verteld hij mij waarom hij zojuist zo huilde.

Papa was vergeten hem zijn monstersokken uit te trekken.