Zijn Bijzondere Brein

Risico’s. Ik was met J. bij de Fruittuin waar hij samen met een ander meisje op het springkussen aan het springen was. Haar mama deelde met mij dat ze zo blij was dat haar dochter wat groter was geworden, omdat ze nu niet meer zo bang was dat ze eraf viel. Ik snapte dat gevoel wel. Maar bij mij is het niet weg… met enige regelmaat heb ik intrusieve gedachten over J. die van het springkussen af gelanceerd wordt en precies op zijn drain landt. Of een botsing met een ander kindje, en dan met ambulance naar het ziekenhuis, en een operatie, en, en, en..

Onlangs was er op school een springkussen, en de juffen hadden heel lief besloten dat J. er niet op mocht; omdat ze niet zeker wisten of dat mocht en omdat ze geen risico wilde lopen voor zijn drain. En dat is oké, want ik heb liever dat ze te voorzichtig zijn als ze het niet goed weten dan andersom. Ook voor school is dit een leerproces, je hebt nou eenmaal meestal geen kids met een hersenafwijking in je klas. Gelukkig stond het springkussen er nog toen ik hem kwam halen, en kon hij nog lekker even springen!

Een kind immobiliseren is extreem ongezond. Het risico van een eventuele drain operatie, weegt niet op tegen hoe slecht het voor de ontwikkeling is om niet te mogen bewegen en spelen. Hoe graag ik ook zou willen voorkomen dat J. ooit nog op de operatie tafel belandt, hij past niet in een doosje, en ook niet in bubbeltjes plastic. Hij verdient het om te spelen, en risico’s zijn er helaas altijd en overal. En dus mag hij op het springkussen; en mag ik mijn brein sussen. Hij ligt niet zomaar op de OK; en ook als dat wel het geval is mogen we erop vertrouwen dat het goed komt. In goede handen… maar het blijft soms spannend voor een moederhart. 🧡