Ze zijn altijd zo vrolijk | Blog over downsyndroom

Kunnen we alsjeblieft af van de uitspraak ‘ze zijn altijd zo lief’. En tevens ‘ze zijn altijd zo vrolijk!’ Echt, ik weet soms niet eens meer hoe ik hier op moet reageren.

Ook kinderen met downsyndroom voelen zich niet altijd in-de-gloria. Ook kinderen met downsyndroom zijn boos (heel boos soms), verdrietig (tot zielig toe) en ongeduldig. Laten tranen vloeien en schreeuwen omdat ze hun zin niet krijgen. Hebben een knuffel nodig omdat ze zich rot voelen of een schouderklopje ter bemoediging. Gooien met speelgoed en slaan met deuren. Zijn verdrietig als papa weggaat, of als ze moeten stoppen met spelen.

Omdat Joas downsyndroom heeft, betekent dit niet dat hij als een vrolijke-fluitende-huppelende-feels-like-summer-klojo door het leven gaat. Net als mijn andere kinderen is hij vaak vrolijk en goed in zijn doen. Net als mijn andere kinderen heeft hij K-buien en is hij niet te genieten en wordt hij boos op mij omdat ik de stomste moeder ooit ben. Net als mijn andere kinderen haalt hij het bloed onder mijn nagels vandaan en is hij niet zo lief.

Waar ik wel een verschil in zie is dat Joas minder onzeker is dan mijn andere kids. Minder bang. Zich niet druk maakt over dingen. Zich niet zal afvragen ‘mag die persoon mij’, ‘wil hij/zij mijn vriendje zijn’. Dit alles ook passend bij zijn denkvermogen. De puurheid van een kind.

Ik denk dat hij gewoon meer tevreden en zorgeloos in het leven staat. Vooral dat zorgeloos… waardoor je meer tevreden bent. Tevreden in zijn eigen wereldje. Dat is misschien een betere beschrijving. Hij is tevreden en daardoor gelukkig.

Maar altijd vrolijk en lief? Nee joh. Ook Joas is een heerlijke kleuter vol boeverij en huilbuien.. Met allerlei emoties. Met verdriet, boosheid en ik-wil-mijn-zin-doordrijven. Want believe me, als ik behang had…. Dan zouden er overal bobbels zitten.

Ik ben niet boos hè ;) Gewoon even een inkijkje in onze realiteit waar een buitenstaander gewoon weinig van mee krijgt.

Volg ons op instagram