Ze verdween onder de kast

Dezelfde avond bracht ik ons dochter van net 2 naar bed. Dat gaat altijd gepaard met eerst 2 uur spelen in ons kamer terwijl ik 'geduldig' op bed zit te wachten tot ze besluit te slapen. Mijn man zat beneden. Zij zat bij ons schoenenkast te spelen en op het moment dat ik op mijn telefoon weer het zoveelste bericht tegen kwam dat er een kindje overleden was, hoorde ik een enorme knal.

Ik sprong op en de kast lag om met allerlei spullen door de kamer, mijn dochter was verdwenen... onder de kast. Je snapt dat ik in combinatie met al die berichten van vandaag helemaal gek werd. Ik schreeuwde geloof ik de hele buurt bij elkaar (dat is niks voor mij, want ik blijf normaal altijd heel rustig). Wat er in een paar seconden allemaal door je hoofd kan gaan is niet te geloven. 'Ze is dood, zwaar gewond, ze heeft een gat in haar hoofd, ik bel nu direct 112, ik moet spullen pakken voor het ziekenhuis, ik had beter moeten opletten'.

Voordat ik de kast omhoog had getild stond mijn man al in de kamer die onderweg naar boven ook nog door zijn enkel was gegaan.

Hij pakte haar direct en ze begon meteen te huilen. Ik had mijn telefoon al vast om 112 te bellen, maar er was nergens een wondje of bult te zien en na een minuutje huilen rende ze alweer vrolijk door het huis. Wij hadden er meer last van dan zij. Het was gelukkig geen zware, grote kast en we hebben enorm geluk gehad. 

Vanaf nu maken wij dit soort kasten altijd vast in de muur!

Hebben jullie wel eens zo'n enorm schrikmoment gehad?