Ze doen gemeen

Een tijd geleden alweer dat ik iets geschreven heb. Alles is rustig, behoudens mijn werk en hoe ik hier tegenover sta, maar dat even terzijde.

Met de kinderen gaat het goed. Godzijdank zijn de scholen open, zodat er geen thuisonderwijs gegeven hoeft te worden. Bij ons was de rek er echt uit en ging men al naar de noodopvang (gelukkig valt mijn baan onder een cruciaal beroep). In mijn directe omgeving helaas wel wat corona gevallen maar geen heftige dingen.

Zoals ik al eerder heb geschreven is mijn zoon een gevoelige jongen. Hij trekt zich veel aan en ben ik bang dat hij later gepest zal worden. Vandaag was daar al zo'n moment. Hij speelde buiten met andere kinderen en die gingen uiteindelijk tegen hem sneeuwballen gooien. Hij zal daar gerust ook aan meegedaan hebben door ook wat te gooien. Maar de crux zit in deze:

Al huilend komt hij naar huis. Hij: "Papa: ze gooien ijs naar mij". Ik: "Dan gooi je ook sneeuw terug". Hij: "ja maar ze zeggen ook vervelende dingen tegen mij". Ik: "daar moet je je niets van aantrekken, dat doet geen zeer". Hij snikkend: " jawel, het doet vanbinnen pijn"

Mijn hart brak..