Wereldreis, we doen het! En zo begon het allemaal...

HOE HET BEGON

‘Een wereldreis maken, zucht…. Een jaar lang met z’n vieren erop uit, op elkaar aangewezen zijn…. Klinkt goed hé?!’

‘Ja klinkt zeker goed, schat. Ik ga boodschappen doen en de kinderen halen,  wil jij ondertussen….’ En zo kabbelen we weer rustig voort op ons leventje zoals we dat kennen: huishouden,  kinderen, werk, rekeningen betalen.

Dit tafereel herhaalt zich nog een keer of wat, tot die bewuste avond in april. We kijken samen tv, mijn man en ik. Een prachtige documentaire over bijzondere reizen en ervaringen blijft op ons netvlies plakken. Wederom dromerig staren we naar het beeld: konden wij dat ook maar hé? En ineens komt bij beiden het besef keihard binnen. Waarom niet, vragen we ons af. We weten dat ons huis overwaarde heeft, de oudste is 5 en de jongste net 1. We beseffen dus direct wat dat voor ons betekent. Als we echt een heel jaar weg willen, zullen we in augustus,  hooguit september moeten vertrekken.  Na de zomervakantie volgend jaar kunnen  en willen wij de oudste niet een jaar van school halen.  Aankomend schooljaar zit hij nog in groep 2, dus dit is onze enige kans. 

In een min of meer euforische stemming sturen we diezelfde avond een appje naar een bevriende makelaar uit de buurt. Kent de buurt als z’n broekzak dus we vragen hem of hij eens serieus naar onze woning  wil komen kijken met zijn makelaarsbril  op. ‘Prima’, is zijn antwoord. ‘kan morgen wel als ik de kinderen naar school heb gebracht, voordat ik naar kantoor ga’. 

De volgende ochtend lopen we een beetje zenuwachtig door ons huis, wat al eigenlijk een beetje voelt alsof het al verkocht gaat worden en dus al niet meer helemaal van ons is. De makelaar kijkt, noteert en zegt dat hij overmorgen een rapport klaar heeft. Na twee dagen gaat ‘s avonds laat ein..de.. lijk de telefoon. ‘Wat ben je laat, man’, grapt mijn man maar aan de andere kant van de lijn klinkt een serieus verhaal. ‘Schiet nou toch op met je verhaal’ denk ik alleen maar. ‘Ik wil weten wat mijn huis op kan brengen’! Dan komt eindelijk het verlossende woord. Met dit bedrag zouden we op reis kunnen èn nog wat overhouden voor als we terugkomen! Mijn man en ik kijken elkaar aan, en in koor zeggen we in de telefoon: DOEN!