Weg met die verslaving van mijn peuter!

Een speen. Ik ken geen ander item wat net zo verschrikkelijk is als dat het meest geniale babyproduct ever kan zijn. Toen ik nog geen moeder was riep ik altijd dat ik mijn baby geen speen zou geven. Maar na een paar dagen kwamen we er achter dat Cato toch echt wel veel zuigbehoefte had. Oke. Toch maar aan de speen. Maar echt niet langer dan één jaar! Haha. If only I knew.. 

Cato kreeg haar speentje alleen als ze het echt nodig had. Dus met slapen, verdriet of zuigbehoefte na de borstvoeding. Vanaf een maand of 9 moest ze 'm ook in haar bedje laten als ze wakker werd. Alleen in de auto en in bed was toen dus de afspraak van haar vader en mij. 

Toen ze één jaar was, was ze nog zo verslaafd aan haar speen dat ik het zielig vond om het af te pakken. En zo ging dat dus nog 2 jaar langer door. De speen kwam dan vrijwel niet meer uit haar bed (met uitzondering op de regel). Ze vond het nog zo fijn en ja, ik ben dan ook gewoon een slappe hap wat dat betreft en beloofde mezelf dat ze vóór haar derde verjaardag van de speen af moest zijn. Dan snapt ze het immers ook beter vond ik. 

En inmiddels alweer een maand geleden dat het moment supreme aanbrak. Cato mocht een grote envelope kleuren en zelf haar speen er in doen. We hebben het naar Sinterklaas gestuurd, zodat die beste vent het speentje aan een baby kan geven die het nodig heeft en dan mocht Cato alvast een cadeautje uitzoeken. Dit idee bespraken we al een paar weken van te voren zodat ze goed zou begrijpen dat haar speen dan ook echt weg zou zijn. 

Nou daar gingen we, naar de brievenbus. De envelope - met daar op mijn eigen adres want ja, ik wil alles bewaren - gooide ze zonder problemen in de bus en ze vroeg trots of we nu een cadeautje gingen kopen. 

De eerste avond dat haar speen weg was begon ze te huilen voor het slapen gaan. "Ik wil mijn speen niet in de brievenbus doen, ik wil mijn speen terug" riep ze steeds maar zonder tranen. Het is even wennen om niet te sabbelen op een speen. Zie het als een verslaving en gewoonte.. 

Gelukkig had ze helemaal geen dikke tranen en sliep ze al gauw. Vanaf dat moment heeft ze er misschien nog twee keer even om gevraagd maar ik heb dit genegeerd en leidde haar af met iets anders. Wel heeft ze nu dorst 's nachts. Ze slaapt natuurlijk nu meer met haar mond open! 

Nou, dat was het dan. Waar ik zo tegen op zat te hikken viel reuze mee... Doeiiii speen! Hallo grote meid!