Weg met de speen

Ik ging laatst naar de tandarts en eigenlijk zou ik Lisse meenemen. Dit heb ik toen niet gedaan omdat ze nog aan het herstellen was van de griep. Ze had het nooit geaccepteerd als ik haar had meegenomen zo voor de eerste keer naar de tandarts.

Hij vroeg eigenlijk direct hoe oud Lisse nu is en of ze nog een speen gebruikt. Ik wist dat deze vraag zou komen, en snel zei ik dat ze alleen nog in de nacht een speen had. (Dit was niet zo, ze sliep er ook nog in de middag mee en af en toe als ze echt moe was, kreeg ze de speen even). De tandarts vertelde dat we moesten stoppen met de speen, en zo kreeg ik de hele uitleg waarom...

Natuurlijk wist ik dat we moesten stoppen, en ook waarom dat zo belangrijk is.

Ik vond het best lastig! Hoe gaan we dit aanpakken? Ook was het een lastige keuze, omdat we eindelijk twee nachten goed sliepen. De kinderen waren zien geweest, en de nachten waren daardoor een drama.

Toch vond ik dat we door moesten zetten. We hadden Lisse een aantal dagen eerder al voorbereid dat zondag de speen weg zou gaan. We zouden hem op de post doen naar andere baby'tjes. Zelf heeft ze de envelop mogen verven.

Toen het eenmaal zondag was, kreeg ik al een rot gevoel. Ik zat er ontzettend mee en vond het vooral zielig! (Er hoefde niet veel te gebeuren of ik krabbelde terug).

Samen hebben we de speen op de post gedaan. We zagen dat ze het spannend vond en moest een beetje huilen. We zijn direct naar de kruidvat gegaan om een cadeautje uit te zoeken.

Alles verliep ontzettend goed die dag!

Ze had het er niet over.

Totdat ze naar bed ging s' middags. Ze wilde niet slapen.

Ze had geen middagslaap gedaan maar hier had ze geen last van.

We zijn nu een aantal dagen verder en ze slaapt hartstikke goed. Ze heeft het niet meer over de speen. Ze doet alleen geen middagslaap meer maar dat is prima!

Ik ben blij dat we toch hebben doorgezet! Ik was bang dat het echt een drama zou worden.

Nu op naar het zindelijk worden! Maar dit doen we rustig aan.