Weer een spoedopname..

afgelopen dinsdag zijn we weer opgenomen met koorts, en liggen we er inmiddels alweer bijna een week want de koorts wil nog niet echt afnemen...

Dinsdag avond had Jayden opeens weer koorts maar had voor de rest nergens last van maar zijn temperatuur schommelde eigenlijk al vanaf zaterdag maar dinsdag zei mijn moeder gevoel dit is niet helemaal pluis dus om 21:30 maar weer het PMC bellen voor overleg... je raad het natuurlijk al we moesten onze spullen pakken en meteen langs komen Rens gauw zijn ouders gebeld of die Jess-Lynn op konden vangen want dan zouden wij naar het ziekenhuis gaan toen we hier aankwamen had hij weer geen koorts maar wilde ze hem wel opnemen ter observatie. er werd van alles afgenomen om te kijken waar dan die koorts vandaan kwam maar al snel kwam alles negatief terug dus als hij zo zou blijven dan mochten we donderdag weer naar huis.. Maar woensdag avond had je toch koorts 38.5 en werd er avonds meteen gestart met Cefta antibiotica en moesten we toch langer blijven.. vrijdag's kwamen ze weer voor controle en gaven ze aan dat we zaterdag wel naar huis mochten want hij oogde niet ziek, ik gaf me zorgen aan en zei ik ga echt niet met die temperatuur wisselingen naar huis ik zei nog dan zit ik hier in de kortste keren weer..

en toen ging je achter uit.. je temperatuur steeg de pan uit ondanks de paracetamol, dus er werd besloten dat hij met spoed zaterdag een HRCT Thorax gemaakt zou worden van de longen kijken of daar wat uit zou komen. Zaterdag had Jayden ook heel veel gespuugd maar eet helemaal niks dus het komt ook echt uit zijn tenen.. echt heel sneu je voelt je zo machteloos en ik hoopte zo diep van binnen dat er wat uit die scan zou komen want deze antibiotica doet niet zoveel en dan kunnen we gerichter behandelen.maar ook hoop je ook diep in je hart dat er niks uit komt. 

na de scan tikte Jayden 40+ aan dus ik begon me ook echt zorgen te maken omdat hij last van zijn borst en oksel had ik dacht dit is gewoon niet goed wat kan het zijn om 17:30 kwam dan ook eindelijk de arts en die vertelde dat ze wat op zijn boven in zijn rechter long kwab wat hebben gevonden maar ze nog niet weten wat het is dus dat hij maandag op de spoed lijst komt voor een OK. dan gaan ze vloeistof in zijn longen spuiten en dat zuigen ze dan weer op met de prut en viezigheid wat daar zit ze vertelde dat het om een bacterie kan gaan of om een virus maar dat het ook heel goed een schimmel kan zijn en dat er dan ook een MRI van zijn hersenen gemaakt moet worden want een schimmel in de longen gaat gepaard met in zijn hoofd. dat idee maakt ons erg bang en onzeker want hoeveel kunnen we nog hebben? we tellen de uren af naar 25 april want dan zouden we ook opgenomen worden voor de SCT. (stamceltransplantatie) 

Ik merk aan mijzelf dat mijn emoties alle kanten op gaan je bent als gezin wéér uit elkaar getrokken nou weet ik wel dat Jess-Lynn het heel goed heeft maar toch voelt het zo niet goed. ik voel me machteloos omdat ik niks voor Jayden kan doen dan er alleen voor hem te zijn. Ik ben gewoon angstig ook omdat ik weet dat hij gewoon geen afweersysteem meer heeft. Dat hij dit heeft maakt mij gewoon verdrietig waarom nou hij. Ik slaap op zich wel redelijk ik hoor alleen alles dus slaap een beetje oppervlakkig. ik ben wel blij dat Rens er is samen ben je toch sterker als alleen. Ik baal gewoon van dit alles en ben gewoon boos en verdrietig op de hele wereld en als ik nu zo uit de ziekenhuis kamer uit mijn raampje kijkt huil ik met het weer gewoon even keihard mee..

wordt vervolgd...