We konden je niet meer redden 🌟

Door alle lieve appjes die wij krijgen en medeleven van iedereen om ons heen, heb ik mijn telefoon tegenwoordig op stil staan. Maar daardoor had ik opeens 2 gemiste oproepen van een onbekend nummer. Geen voicemail, dus ik dacht eerst weer zo'n stom reclamebureau. 

Maar kort daarna kreeg ik een mailtje van de behandelend arts over het onderzoek van Senna. "Ik heb u geprobeerd te bellen, maar ik krijg geen gehoor",  maar zou graag wat met jullie willen bespreken.  Ik mailde gelijk terug met excuses en dat ik nu bereikbaar was.

De arts belde mij meteen terug. Ze vertelde dat ze normaal graag wacht om ouders voor een gesprek uit te nodigen, maar omdat dit al best een duidelijk beeld gaf over het overlijden wilde ze het toch graag alvast met ons delen. En zouden we later, als de rest van de onderzoeken klaar zouden zijn komen we bij haar opgesprek.

Ze hebben bij Senna een virus gevonden. Het Adenovirus. Dit is een virus die wel eens vaker voorkomt. Symptomen zijn bijvoorbeeld van een loopneus tot hoesten, soms piepen(hoge) koorts, oor- en/of keelpijn, diarree en/of braken, rode oogjes. En eigenlijk niet heel schadelijk. 

Maar bij Senna was het virus op haar hart geslagen. Zo erg, dat de artsen niet wisten wat ze zagen. Haar hart zat vol met witte bloedcellen en nog iets (dat moet ik stiekem weer even opzoeken, dat weet ik even niet meer). Maar duidelijk was wel. Senna had dit niet kunnen overleven

Een zwaar gesprek, wat ergens heel fijn is om te horen wat er aan de hand was, zodat we duidelijheid hebben. Maar aan de andere kant, het ergste wat je kunt horen. Je hoort eigenlijk dat je kindje heel erg heeft geleden. En dat wilt een mama (en een papa ook zeker niet) toch niet horen.

In Januari horen we de rest. Ik hoop eigenlijk dat er niet meer uitkomt, dat kan mijn hart zelf ook echt niet aan. 

Lieve Senna we missen je zo erg. Alle kleine dingen doen me aan jou herinneren. Je hoort voor altijd bij ons. Morgen heb jij vanaf jouw ster een prachtige avond vol met vuurwerk 🤎