We gaan haar nu toch niet echt verliezen?

Als een idioot sprong ik de auto in, ik was de straat nog niet uit toen ze weer weg viel. In totale paniek schud ik schreeuwend de maxicosi heen en weer. Onderweg naar het ziekenhuis bel ik 112.. Het was de ergste auto rit van mijn leven. De mevrouw aan de telefoon bleef aan de lijn tot ik bij de ziekenhuis was, het had namelijk geen zin meer om naar elkaar toe te rijden. Ik parkeer de auto voor de deur en trok de maxicosi uit de auto en rende naar binnen.

We werden meteen ontvangen en naar een aparte kamer gebracht. Er stonden allerlei artsen te wachten, deze gingen gelijk bij binnenkomst handelen. Er werd aan alle kanten aan haar kleine lichaampje getrokken, ze onderzochten haar en gaven haar medicatie. Het bleek dat ze meerder hypo’s en koortsstuipen gehad had. Ondertussen werd er van alles geregeld om haar zo snel mogelijk over te plaatsen naar een ic afdeling in de buurt. De situatie verslechterde en ze wisten niet wat het kon zijn.

We waren we doodsbang, het voelde als 8 maanden geleden, toen de situatie ook abrupt veranderde en we afscheid moesten nemen. Alleen nu nog veel intenser, toen was ze 3 dagen oud nu is ze 8 maanden oud! Voor we het wisten werd ze afgevoerd met de ambulance. Ze brachten haar naar het wkz in Utrecht. Wij als ouders moesten zelf die kant op komen ivm de corona regels toen der tijd.

Het was stil in de auto, dood stil! We hadden weinig tot geen info gekregen over de situatie, alleen dat het ernstig was. Het enige wat ik uit kon brengen was “we gaan haar nu toch niet echt verliezen?”. Er ging van alles door mij heen. Waarom heb ik niet op mijn strepen gestaan! Ik voelde aan mijn voelsprieten dat het goed mis zat!

De auto rit voelde als uren, terwijl het 15 minuten was. In het ziekenhuis aangekomen vinden we de afdeling. Daar lag ze dan, ons kleine meisje in een veel te groot bed, huilend zonder papa en mama. Mijn hart breekt in duizend stukjes..

Ze hebben bloed afgenomen, ze kreeg een ruggenprik en een scan van haar hersentjes. 

Ze dachten in eerste instantie aan een hersenvliesontsteking en later aan bloedvergiftiging of een heftige bacterie vertelde de arts later. De uitslag liet 3 dagen op zich wachten..

Ons hele verhaal lezen? Kijk op mijn pagina en volg voor het vervolg 🤍