9 jaar geleden
Wat je je kind gunt...
Elke ouder gunt zijn kind een fijne schooltijd en leuke vriendjes. Maar wat doe je als het niet zo gaat als je zou hopen?
Mijn zoontje van 6 is een gevoelig jongetje. Een jongen die veel nadenkt over hoe de wereld in elkaar zit. Die nadenkt over waarom kinderen de dingen doen of zeggen, zoals dat gebeurt. Een jongen die - wellicht tegen zijn leeftijd in - zijn vriendjes echt ziet als vriendjes en niet als 'uitwisselbaar' waar hij de ene dag mee speelt en de andere dag tegen zou zeggen 'je bent mijn vriendje niet meer'. Hij is pienter en inhoudelijk is school best leuk wat hem betreft, maar op sociaal gebied is dat echt een ander verhaal. Na twee jaar gepest te zijn (inmiddels zou ik het geen 'pesten' meer noemen, maar 'bewust buitensluiten' door een aantal kinderen uit zijn klas) vierde hij voor de zomervakantie zijn 6e verjaardag. De jongetjes die hij zag als zijn vriendjes werden uitgenodigd. Zijn feestje verliep leuk, al konden 2 van de 6 niet komen en werd er 1 eerder opgehaald. We zijn nu een aantal maanden verder en in de tussentijd is er veel gebeurd. Eén van de jongens heeft hem (toevallig zag ik dat vanuit ons zolderraam) op het pleintje achter ons huis meermaals hard getrapt (datzelfde jongetje, hebben we inmiddels wel door, komt enkel om mijn zoon als er verder niemand is om mee te spelen). Twee anderen zijn inmiddels zelf jarig geweest en hij is niet uitgenodigd. Dan kun je zeggen 'hij moet leren omgaan met teleurstellingen', maar die uitspraak hebben we - ook van de juffen - al zo vaak gehoord dat ik het zo'n ongelooflijke onzin ben gaan vinden. Tegenover allerlei teleurstellingen mogen toch zeker ook wel succeservaringen staan? Leef je als volwassene ook van teleurstelling naar teleurstelling met de gedachte 'dat hoort erbij, daar leer ik van'? Daar word je toch hartstikke ongelukkig van, laat staan een kind van deze leeftijd. Er zullen ongetwijfeld kinderen zijn die tig vriendjes hebben, waarbij het niet zo hard aankomt als je een keer net niet bij het gezelschap zat dat werd uitgenodigd. Maar als de spoeling al dun is en je wordt niet gevraagd door degenen die jij als je echte vriendjes ziet, en mijn zoontje 's avonds voordat hij gaat slapen zegt 'mama, vindt hij mij niet lief genoeg?' dan breekt mijn hart...
anoniem2017
Even een aanvulling. Mijn zoon had verteld dat hij niet was uitgenodigd en dat t feestje die woe was, want zijn beste vriendje mocht er wel heen. Heb toen de moeder gefeliciteerd. Toen zei ze ow hij was vorige week jarig. Heb toen tussen neus en lippen door gezegt, hij vond het wel heel jammer dat hij niet mocht komen. Mijn zoontje sprak die middag met een ander kindje af die ook niet was uitgenodigd en die hebben het stik gezellig gehad.
Annemiek2
Ik heb hier vroeger zelf mee te maken gehad. Hoe dat vroeger gegaan is en van alles geprobeerd is om het op te lossen maakt nu niet meer uit. Wel loop ik nu nog, hetzij in mindere mate, met de gevolgen. Misschien kun je kijken naar een sport waarbij zijn weerbaarheid vergroot word. Ook kun je kijken naar trainingen waarbij hij handvatten krijgt aangereikt om met pesten en buitensluiten om te gaan. Wacht er niet te lang mee want het is heel moeilijk om op latere leeftijd nieuw gedrag aan te leren. Ik bedoel dus niet dat je zoontje helemaal moet veranderen maar wel dat het handig is om hem te leren hoe hij om kan gaan met gedrag van anderen. De grote groep zal niet zo snel veranderen is mijn ervaring. (ik heb ook een paar andere blogs gelezen van je vandaar dat ik dit zo schrijf) Hoe dan ook ik hoop dat het op den dur beter zal gaan.
anoniem2017
Ik herken wel een beetje je probleem. Al heb ik een een zoon met een adhd stempel. Word niet echt buitengesloten, maar is ook niet de eerste die voor iets gevraagd word. Hij heeft 1 vriendje wat echt zijn vriendje is en dit schooljaar probeert hij ook andere kindjes uit om thuis mee te spelen. Verjaardagsfeestjes valt hij ook meestal buiten. Pas een kindje jarig geweest die voor de zomervakantie ook op zijn feestje is geweest werd hij ook niet uitgenodigd. Ja jammer, sneu, maar mijn uitleg was gewoon, hij mag waarschijnlijk maar een aantal kindjes uitnodigen en als hij door veel kindjes is uitgenodigd, dan zal hij ook moeten kiezen, dat moest jij ook van mij op je feestje. Hij nam er genoegen mee. Vond het niet eerlijk, maar het was even niet anders