Wat hoop ik dat hij gelukkig wordt op zijn school

Na de vorige blog ineens veel sneller een nieuwe…

Vorige keer eindigde ik met het punt dat de TLV-commissie aanvullende vragen had en we deze op school moesten bespreken.

Die afspraak stond afgelopen woensdag, we hadden een half uur gepland omdat J. thuis zou zijn ‘s middags omdat hij voor het eerst sinds weken de woensdagmiddag vrij had. Maar hij ging spelen met een vriendinnetje, dus ik kreeg iets meer ruimte. Dat was maar goed ook…

Toen we eenmaal zaten bespraken we even kort de nieuwe afspraak die de begeleidster van J. wilde maken omtrent de klas uitgaan als J. onrustig werd. Eerder mocht J. een rondje op het plein rennen of even lopen, maar dat wilde hij zelf niet meer. Hij voelde zich “anders” en wilde dat niet meer. Zijn begeleidster had met hem besproken dat hij bij onrust (met name onder rekenen heeft J. daar veel last van) een wekkertje zet op twee minuten, dan de klas uitgaat en na die twee minuten terugkomt. Blijkbaar hielp hem dat toch om rustig te worden. Juf was akkoord, dus een goed begin dacht ik.

De IB’er viel vervolgens redelijk met de deur in huis. De TLV-commissie had naar alle stukken gekeken en vroeg zich af of Speciaal Basisonderwijs (SBO) wel de juiste keuze was voor J., zij denken dat hij, gezien zijn uiteenlopende intelligentieprofiel (sterk op het talige vlak, maar zwak in rekenen en een lage verwerkingssnelheid) beter tot zijn recht komt op het Speciaal Onderwijs (SO). De commissie was dus eigenlijk van plan de SBO TLV af te keuren, school moet een SO TLV aanvraag gaan doen.

Nou dat kwam even binnen!

Dat was ongeveer mijn eerste reactie… bij mij ging direct door mijn hoofd: “dat is niet in onze woonplaats, dan moet hij met zo’n taxi, die komen op een vaste tijd, maar vast niet op een tijd dat ik nog naar mijn werk kan”. 

Ik heb wel even zitten janken daar…

We hebben natuurlijk de hele beargumentering besproken en ik begrijp het wel hoor.

Iedereen was wat emotioneel, ze gunnen J. allemaal dat hij op zijn plek zit, dus dat we die SO TLV gaan aanvragen, daarover is geen twijfel.

Mijn ex en ik gaven aan z.s.m. te laten weten of de aanvraag omgezet kon worden, maar vroegen ook even de tijd om dit te laten bezinken.

Buiten gekomen waren we het snel eens, die aanvraag gaat door, maar vanavond bellen we elkaar als we alles hebben laten bezinken en besproken thuis.

Thuisgekomen heb ik bij mijn echtgenoot natuurlijk even uitgehuild, maar waar hij altijd de eeuwige optimist is zag hij ook alleen maar nadelen en mopperde over school.

Lang verhaal kort… ‘s avonds met mijn ex besproken dat de aanvraag doorgezet wordt dat de school in mijn woonplaats (mijn ex woont in een andere plaats) de voorkeur heeft als ze kunnen bieden wat J. nodig heeft. Deze school heeft een “verbrede toelating”, maar dat betekent wel dat zij bepalen of ze J. kunnen bieden wat nodig is. Ook bespraken we welke school de tweede optie is (buiten mijn woonplaats) en wat de gemeente zegt over leerlingvervoer (goedkoopste optie voor hen, wat dus kan betekenen dat ik J. zelf moet brengen).

Afijn, de volgende dag school doorgegeven wat de stappen waren en mijn ex heeft de “tweede optie-school” gebeld. Blijkt dat er bijna overal wachtlijsten zijn en dus geen plek! Dat gaat dus nog wat hoofdbrekens geven. Volgende week gaan we naar een informatie-ochtend bij een school die nog wel plek lijkt te hebben.

Mijn ex kan dinsdag bellen met de “eerste optie-school” om te vragen wat ze nodig hebben om te beoordelen of zij J. kunnen en willen plaatsen. Fingers crossed dat hij daarheen kan, want dan blijft er zoveel mogelijk “bij het oude” en kan J. op de BSO etc. blijven en makkelijk afspreken met zijn huidige vriendinnetjes en vriendjes.

Dan J. zelf… die is natuurlijk niet gek, die had die woensdagavond echt wel in de gaten dat er iets aan de hand was, ik was natuurlijk niet helemaal mezelf.

De schoolondersteuner raadde af om J. te vertellen over hoe en wat om geen onrust te creëren, maar dat voelde voor mijn ex en mij niet goed. We zitten nog ongeveer acht weken van de zomervakantie, na de vakantie is het idee dat J. op de nieuwe school begint en daar uiteraard al een keer is gaan kijken.

Dus ik belde zijn begeleidster voor overleg.

We besloten om J. te vertellen dat we naar een andere school voor hem kijken, maar dat we nog niet weten welke school het wordt. Zodra we meer weten vertellen we hem dat ook.

Dat heb ik vanavond na het eten gedaan…

Ondanks dat J. het niet zo leuk zegt te vinden op school hier, was hij toch even verdrietig. Hij is bang voor het missen van vriendjes. Logisch! Gelukkig kunnen we er goed met hem over praten, dus ik hoop dat het over een paar dagen wat meer geland is.

Wat hoop ik hard dat hij gelukkig wordt op zijn toekomstige school, waar dat dan ook wordt…. We managen het wel, is het niet linksom, dan maar rechtsom, als J. maar weer goed in zijn vel zit.